De 'Christelijke', d.w.z. Kristianistische, Jaartelling begint niet met de al of niet echt plaats gevonden hebbende geboorte van Jezus van Nazareth, zoals velen geloven, zelfs niet drie jaar voor of na die geboorte, zoals ook wel beweerd wordt; nee, zij begon maar liefst 525 jaren later. Het was toen dat Dionysius Exiguus, 'n Romeinse monnik, weigerde de in zijn tijd doodnormale Romeinse jaartelling nog langer te hanteren. Helemaal op z'n eentje besloot deze eigenwijze of eigenzinnige 'Dennis de Korte' 241 jaar na het eerste regeringsjaar van keizer Diocletianus de jaren te gaan tellen vanaf de vermeende geboorte van zijn gods zoon, Jezus Christus.

Na 'n geleidelijke overgangsperiode hebben onmetelijke massa's deze Kristianistische Jaartelling overgenomen. Ze heeft het nu al 1477 jaar volgehouden, en zal met nog 23 jaar het anderhalf millennium wel halen. Daarbij mogen we niet vergeten dat de tijdrekening waarvoor zij ooit in de plaats kwam als universeel referentiekader zelf ook verwerpelijk was, misschien wel veel verwerpelijker.

Hoe men ook over Exiguus' sukces moge denken, het bewijst wel dat het individu niet alleen de massa volgt en hoeft te volgen, maar dat de massa ook het individu of 'n groepje individuen kan volgen en inderdaad volgt. Steeds weer laat de geschiedenis zien hoe dit gegeven aangewend kan worden zowel ten goede als ten kwade, zowel in dienst van 'n normgerichte, naturalistische als in dienst van 'n godgerichte, supernaturalistische wereldbeschouwing, zowel voor inklusieve als voor eksklusivistische doeleinden.

Exiguus kwam met de nieuwe jaartelling na 'n opdracht van het opperhoofd der Katolieken nieuwe tabellen samen te stellen voor Pasen, een van hun steeds op 'n andere dag vallende religieuze feestdagen. Niet lang na de uitvinding van de elektronische rekenmachine zouden programmeurs dit werk laten verrichten door computerprogramma's waarmee je voor elk willekeurig jaar in de verre toekomst kan uitrekenen op welke dag Pasen in dat jaar geacht wordt te vallen.

Hoe voortreffelijk illustreren deze mechanische Paastabellen de technologische naïviteit en het ideologisch nihilisme van hun makers: nooit zouden deze ekstrapolerende robotten zich afvragen of bijvoorbeeld in het jaar 2200 van de Kristianistische Jaartelling de Kristianistische Jaartelling nog wel als algemene tijdrekening gebruikt zal en moet worden, en nooit zouden zij zich afvragen of tegen die tijd het Kristianistische Pasen nog wel algemeen en officieel gevierd zal en moet worden. Wat dat betreft had Dennis de Korte veertien tot vijftien eeuwen eerder meer fantasie: die kon zich tenminste nog 'n nieuwe jaartelling voorstellen!