Toen Reet drie jaar geleden TRINPsite met twee zinnen afdeed en er het zuigt-symbool ('n plopper) aan toevoegde, was de (hele) tweede zin tenminste nog: Tjek [sic] de soundfiles [sic]. Inmiddels zijn geluidsbestanden ('sound  files' in English) ook 'n biezonder onderdeel van deze MVVM-sijt geworden. En inmiddels hebben Retecoolers behalve de geluidsbestanden op TRINPsite ook de foto's en geluidsbestanden op dit webterrein ontdekt. Net zoals je de foto's van iemand anders kunt 'fucken' of 'repen', zo kun je immers ook de geluiden, met name het gesproken woord, van iemand anders 'fucken' of 'repen'. Dat heet "audiofucken" in neuk-Nederlands. De drie 'audiofucks' die ik van Retecoolers tegengekomen ben, zijn gelukkig inderdaad eerder 'fucks' dan 'reeps', al blijven het kleptomontages. Het meest 'gereept' wordt er door Guido Sch., die achter artiest vermeldt: Audiofucken heerst. Deze kleptomontage is echter van zo'n slechte kwaliteit dat ik haar verder volledig zal negeren. Blijven er twee over.

Ten eerste is er de wat ik maar zal noemen 'Bloemberg-op-Eijsink-montage' van mijn gedicht The Two That Will Always Be New. Het is op zich natuurlijk best leuk om wat muziek op de achtergrond te horen als er 'n gedicht voorgedragen wordt, zolang die muziek de voordracht niet overstemt en zolang die muziek qua karakter bij de inhoud van het gedicht hoort. Hier wordt de luisteraar echter teleurgesteld, want in deze Retecool-montage krijgt The Two 'n jazzy achtergrond. Ik weet niet wie het eigendomsrecht van de muziek heeft, dus ik stel hier alleen de eerste 16 sekonden beschikbaar om 'n indruk van het geheel te krijgen. Dat geheel is misschien geinig voor mensen die van jazz houden, maar ik zie geen verband tussen dergelijke muziek in zijn oorspronkelijke vorm en de aard van het gedicht. (Het zou wel plezierig zijn als Olaf Bloemberg straks in een van de voorste BMW's zit, omdat Olaf in geval van mijn onverhoopt sneuvelen degene is die het beste aan de anderen zal kunnen uitleggen wat die regels betekenen die luiden "leaving us with a tail in the mud,/ while the head, chopped off, is lying in blood".)

De titel en het begin van The Two zijn, net als de titel en het begin van de Nederlandstalige parallelversie De Twee Altijd Nieuwen, gebaseerd op 'n poetische ontboezeming van Al-Hansa, 'n Arabische vrouwelijke dichter uit voor-Islamitische tijden. Als er dus een soort muziek is die ervoor in aanmerking komt om De Twee/The Two te begeleiden, dan is het wel voor-Islamitische Arabische muziek. Nu zullen zowel Retecoolers als ikzelf daar niet gauw aan kunnen komen, en als we er wel aan kunnen komen, dan zit ik altijd nog met het probleem van het copyright. Dus die montage gaat voorlopig niet door.

Er is echter 'n andere manier om naar De Twee/The Two te kijken. 'n Grote rol in het gedicht speelt namelijk the integrity of day and night (night and day, if you prefer), oftewel 'de integere tred van dag en nacht'. De twee blijven elkaar konstant afwisselen (en zijn daarom ook steeds weer nieuw). Het is deze faktor van stabiliteit in de terugkeer die je het sterkst aantreft in muziek die achteruitgespeeld hetzelfde klinkt als vooruitgespeeld. Dus ik zou zeggen, als je achtergrondmuziek bij De Twee/The Two wilt, en er is geen geschikte, al of niet symmetrizeerbare Arabische muziek, gebruik dan in ieder geval symmetrische muziek. En, hoewel het ene genre zich beter leent voor symmetrische muziek dan het andere, is in teorie elk type muziek bruikbaar. De Twee/The Two leent zich er niet voor om zelf gesymmetrizeerd te worden, maar ik heb er inmiddels wel voor beide talen 'n geluidsbestand van gemaakt met eigen achtergrondmuziek, bestaande uit symmetrische dubbelmodules die 'n paar keer herhaald worden. (De muziek komt uit dezelfde bron als 'n al eerder gepubliceerd stukje gesymmetrizeerde syntetische pianomuziek.)

De tweede Retecool-'audiofuck' die ik 'n bespreking waard vind, betreft 'n kleptomontage van 'n geluidsbestand op TRINPsite, namelijk van Het gedicht gaat over 'haatkritters'. De montage staat op 'Sublogic Corporation' (whatever that is supposed to mean) en is gemaakt door 'n zekere Tripwire, iemand die mij verschrikkelijk haat, hetgeen in dit verband 'n groot voordeel geweest had kunnen zijn. Zelfs met betrekking tot mij volkomen onbekende zaken met mij volkomen onbekende personen suggereert Tripwire nu tegenover zijn bendeleden dat ik er als geheim agent 'n rol in speel. (Is dat niet 'n beetje te veel eer?) Tripwires gestel heeft zo'n hekel aan mij dat zijn leden zelfs struikelen over mijn initialen: de kleptomontage vermeldt "MMVM" in plaats van "MVVM". Ja, die afkorting vereist enig eigen inzicht en zorgvuldigheid, want die vind je (nog) niet in het spellingboekje van de ambtenarehuisstijl. Ook over zijn poging mij voor schut te zetten met zijn Vincent goes techno is Tripwire gestruikeld. Because Vincent already went techno, techno trance to be precise, a long time before Tripwire came with his fuck! 'n Ieder die de moeite neemt het overzicht van geluidsbestanden op dit webterrein te bekijken, zal daar onder Symmetrische Muziek het volgende aantreffen: Techno trance, 1.18 MB, 5:11. Luister eens naar dit stuk symmetrische schoonheid, Tripwire, en je zult je nooit meer in mijn even wonderlijk mooi symmetrische initialen durven te vergissen! (In welke BMW verschijn jij straks op het kafveld?)

In tegenstelling tot De Twee/The Two is Hail, Critters of Hate niet geschikt voor symmetrische achtergrondmuziek en, moet ik konstateren, wel degelijk voor niet-symmetrische techno. Wat Tripwire heeft gemonteerd is op z'n minst interessant, maar het is triest dat deze Retecooler toch vooral zijn kruit verschiet in de eerste 19 sekonden, die dan ook prachtig zijn. (Aangezien ik weer niet weet bij wie het eigendomsrecht van de muziek ligt, kan ik ook nu het totale bestand niet ter beschikking stellen.) Hoewel de hele montage misschien muzikaal beschouwd wel mooi is, heeft Tripwire de inhoud van het gedicht blijkbaar onvoldoende begrepen, te oordelen naar de manier waarop de tekst aan stukken geknipt is. Zo worden de delen van who are loved,/head over heels, uit elkaar gerukt, waardoor de betekenis verloren gaat, en bovendien wordt who are loved nog eens vier keer herhaald, wat in dit kader nergens op slaat en alleen maar storend is voor iemand die (ook) naar de tekst luistert. Sommige woorden zijn helemaal weggelaten, zoals or huris in heaven na making for their halos. Daardoor gaat niet alleen de betekenis verloren van making for their halos in heaven, maar ook nog eens de met opzet en overtuiging nagestreefde balans tussen halos en h(o)uris. Derhalve zie ik toch nog steeds uit naar iets van hogere kwaliteit, van mijzelf of van anderen.

Het Engelse critter is afgeleid van creature, dat "schepsel" betekent, 'n term uit het kreationisme (waarvan de gelovigen vooral in Amerika nu weer heftig fulmineren tegen de evolutieleer). De haatkritters uit Hail, Critters of Hate zijn de standaardmannen en -mannetjes van de verschillende godsdienstige ideologieën met hun eksklusivistische scheppings-, scheppers- en hemelbeelden —vandaar dat halos or huris— en het lag dus voor de hand dat zij ook de eersten zouden zijn die zich er (onaangenaam) door aangesproken zouden kunnen voelen. Ik verwacht eigenlijk helemaal niet dat Tripwire 'n haatkritter is in de zin van het gedicht, maar eerder iemand die zich bevindt in nihilistische en/of hedonistische sferen en die, zolang dat nog in zijn pretpakket past, gewoon gelooft in de evolutieleer. (En die, indien en wanneer dat hem uitkomt, met evenveel plezier afbreuk doet aan de bestrijding van supernaturalisme, eksklusivisme of ekstremisme.) Het gedicht gaat in het geheel niet over (waarden)nihilisme of hedonisme en daarom zou je er uit die hoek ook niet als eerste zo'n ekspliciete aandacht voor verwacht hebben. Maar ik moet het alweer bekennen, nu tegenover de schepselen waar het gedicht wel over gaat: het leven zit vol mysteriën, al is het maar door de fouten die mensen maken.

59.ZEV.19

[Naar vervolgonderdeel 11]