MVVM: Retekool en luierwerk.

RETEKOOL EN LUIERWERK

It's cool to be retecool.
It's even cooler to be unretecool.

Reet scheidt, maar geen kaf van koren
Wordt vervolgd

REET SCHEIDT, MAAR GEEN KAF VAN KOREN

De aktiviteiten van wat beweerd wordt 'zo'n beetje de populairste weblog van Nederland' te zijn, Retecool.com, begonnen 55 jaar na de Tweede Wereldoorlog. Retecool is in de eerste plaats 'n linkdump, 'n weblog die met kommentaartjes bij hyperlinks doorverwijst naar teksten, foto's en video's op andere sijts. Als we 'hoofdtitels' (binnen de head en title tags) onderscheiden van 'romptitels' (binnen de body tags), dan zien we dat deze weblog in het eerste jaar van zijn bestaan nog de volgende hoofd- en romptitels gebruikte:
    Retecool.com, duidelijkheid kent geen tijd
    Retecool.com, online kaf en koren.
Vanaf het tweede jaar (56.25 / juni 2001) werd dit echter:
    Retecool — Uw eigen Internetpooier
    Retecool — Uw eigen Internetpooier.

Het was ook in die tijd dat de zichzelf "Reet" noemende beheerder van Retecool de beheerder van het toen al zes jaar bestaande TRINPsite (ondergetekende) als volgt afschilderde:

08/06/2001 [Entry: 'trinp.org']
"Welcome to TRINP site" gemaakt door een dagopvangpatient met erg veel te veel tijd om handen, die beter 24 uur per dag opgesloten kan worden (of juist niet...). Tjek de soundfiles.

Reets bewering dat de maker van TRINPsite beter dag en nacht opgesloten kon worden (zonder dat laffe, zichzelf indekkende of juist niet) zou rechtstreeks ontleend kunnen zijn aan Stalinistisch Rusland, waar men zich van ideologische tegenstanders ontdeed door ze als psychiatrische patienten op te sluiten. Met de opmerking dat dezelfde persoon wel 'erg veel te veel tijd om handen' had, leek het bovendien alsof diezelfde maker verweten werd zich te veel met serieuzere zaken bezig te houden en niet genoeg te luieren.

Hoe negatief Reet zijn kommentaar ook geformuleerd had, het voorkwam niet dat de response 100% positief was. Dat bleek uit de volgende, enige reaktie:

www.trinp.org/[ ]Sound/ToAnanda/[ ]ToA1SCOY.mp3*
Prachtig!
gepost door rikmulder.nl
IP: 194.109.231.228 @ 08/06/2001 05:57 PM
[* vanaf 59.43.3: www.trinp.org/[ ]Sound/ToAnanda/ToA1SCO.mp3]

Al lang voor de komst van Retecool en ook daarna heb ik als beheerder vragen en opmerkingen over TRINPsite ontvangen uit heel verschillende landen in de wereld. Hoewel zich hieronder ook ongunstige en onaardige kommentaren bevonden, waren die nooit 'n aanval op mijn persoon, laat staan 'n grensoverschrijdende. ('n Bezoek aan TRINPsite Questions and Answers op www.trinp.org/[ ]Info/Quest.htm laat zien hoe het in This Language ook kan.) Het is Retecools goed recht om naast gunstige ook ongunstige kritiek op sijts te hebben, zolang daarbij maar 'n minimum aan respekt voor personen in acht genomen wordt, zoals men overal ter wereld en in alle talen van elkaar mag verwachten. Wat ik in het tweede jaar van Retecools bestaan echter onder ogen kreeg, toonde 'n dusdanig gebrek aan respekt en 'n dermate fascistoïde (of Stalinistische) instelling —allemaal voor de sensatie en het opkrikken van de bezoekersaantallen, neem ik aan— dat ik besloot het linken van Retecool naar TRINPsite verder onmogelijk te maken door middel van 'n gediskwalificeerde-bron-pagina speciaal voor surfers afkomstig van Retecool.

Toen ik voor het eerst met ze gekonfronteerd werd, wist ik nauwelijks wie of wat Reet en Retecool waren, en langzamerhand verdwenen de pooier en zijn biznis bij mij dan ook weer bijna geheel in de vergetelheid.

Totdat het TROS-programma Radio Online de zaak van de autopsiefoto's te berde bracht. Het gaat om de autopsiefoto's van twee door Marc Dutroux vermoorde meisjes die Reet zo nodig op zijn sijt meende te moeten zetten. Op 59.23.2 (25 mei 2004) werd de (voormalige?) Internetpooier hierover scherp ondervraagd door Peter de Bie en Francisco van Jole, twee journalisten die van alles probeerden om nog iets akceptabels uit hem te krijgen. Hier volgen enige fragmenten van dat gesprek. (Het gehele gesprek duurt ruim 9 minuten en is na te beluisteren op www.radio-online.nl.) F is Francisco van Jole, R de anoniem gehouden Reet:

F: "Er is 'n sensatieblad in Engeland [het blad The Sprout]. Die proberen daar nog 'n extra slaatje uit te slaan, en dan ga jij daar vervolgens aan meedoen. Waarom doe je dat?"
R: "Omdat dat artikel op dat moment moeilijk verkrijgbaar is."
F: "Jij kiest er dan toch voor om die foto's op je eigen site te zetten?"
R: "Het artikel, niet de foto's alleen. Ik heb het artikel gemirrored. Daar staan die foto's in."
F: "Dat is dan toch 'n keuze die je maakt?"
R: "Ja, want anders zet ik die mirror niet on-line."
...
F: "Die ouders van die meisjes hebben toch wel recht van spreken, vind je zelf ook niet?"
R: "Goh, ik heb die mirror off-line gehaald. Wat wil je verder dat ik er over zeg?"
F: "Waarom betaal je de ouders pas als je daartoe door de rechter gedwongen wordt? Waarom betaal je niet uit jezelf?"
R: "Wat denk je zelf?"
...
F: "Retecool staat bekend om z'n goede aanhang, hè; veel gebruikers. Je zou toch 'n collecte kunnen houden onder je vijf duizend gebruikers; betalen allemaal een euro en dan betalen jullie netjes het bedrag voor iets dat jullie stom hebben gedaan. Dat zou toch 'n netjes gebaar zijn, of niet?
...
R: "Ja, is dat zo?"
F: "Dat lijkt me wel."
R: "Nou goed, dan zet jij toch die actie in touw."
F: "Ik heb er toch niks mee te maken. We praten toch over: jij doet iets op Internet wat verkeerd uitpakt. Dan is het toch normaal als mensen vragen daar 'n schadevergoeding voor te betalen; dat je zegt 'O.k., daar wil ik het wel over hebben'. Als je dan tienduizenden fans hebt. Ja, die moeten toch wel mee kunnen betalen. Dat lijkt me toch niet zo moeilijk. Ze genieten er toch ook van?"
R: "Waar genieten ze van?"
F: "Nou, Retecool is 'n site waar mensen heen gaan om te genieten.
In dit geval van die foto's. Dan kun je ze toch wel 'n soort belasting betalen voor het feit dat je genoten hebt. ...
R: "Nou, dat maak jij er van."
...
R: "Laat ik zeggen dat ik redelijk ongelukkig ben met de situatie."
F: "Dat is dan in ieder geval dan wel wat bereikt, toch?"
R: "Ja, God, ja"

In dit gesprek toonde Reet zich 'n wat moraal en medeleven betreft onderontwikkelde techneut. Dat verbaasde mij natuurlijk niets. Wat mij daarentegen wel hogelijk verbaasde is dat tegen alle gebruiken in de naam van de geïnterviewde niet genoemd werd: Reet werd slechts aangekondigd als "de beheerder van Retecool". En dat voor iemand die al vier jaar lang met stront gooit naar personen die wel hun naam op Internet bekend maken, en iemand die niet schroomt om er toe op te roepen anderen om hun mening op te sluiten. Na deze nadere kennismaking met de beheerder van Retecool op Radio Online had ik echter nog steeds geen sterke behoefte om uit te zoeken wat voor 'n soort wezen die 'Reet' nu eigenlijk was.

Totdat 'n maand later ook De Volskrant nog eens kwam met 'n artikel van Pablo Cabenda, getiteld "Ieder maakt zijn eigen krantje" (26 juni 2004 / 59.27.5). Hierin schrijft Cabenda over Retecool.com:

"De roddelbladen halen het niet bij de weblogger Retecool (15 duizend bezoekjes per dag) die ... de autopsiefoto's plaatste van de Belgische meisjes Julie en Melissa (direct verwijderd na een mailtje van de advocaat van de families)."

Ook het onderdeel onder de naam FotoFuckVrijdag wordt beschreven. "Elke donderdag", aldus Cabenda, "wordt op de site een plaatje gepresenteerd, waarna iedereen met photoshop en een discutabel gevoel voor humor als leidraad het plaatje tot iets hilarisch mag knutselen: fotofucken."

En nu komt het; of, liever gezegd, komt het weer niet. Want de maker van Retecool wordt aan de Volkskrantlezer voorgesteld als:

"Zeg maar Reet. Ik hoef niet zo nodig met mijn naam in de krant."

En De Volkskrant hoefde die naam niet zo nodig te noteren ...

Al die tijd was ik er vanuit gegaan dat Retecool beheerd werd (en nog steeds wordt) door een of andere puisterige puber (inmiddels adolescent) die gebukt ging onder de voor pubers zo kenmerkende wanverhouding tussen hun seksuele behoeften en de hun geboden sociaal-ekonomische mogelijkheden. Uit zo'n wanverhouding zou het buitensporige en buitenissige gebruik van woorden als reet, kut, lul(len), shit en fuck(en), en niet te vergeten pooier, te verklaren zijn (met name in konteksten die niets met seksualiteit of uitscheiding te maken hebben).

Als je jezelf konstant "Reet" noemt en laat noemen (en je sijt "Retecool") legt dat een of andere obsessie of frustratie op het anale vlak bloot. Bij minderjarigen kun je dan nog de hoop koesteren dat ze er wel uit of overheen zullen groeien. Je hoopt dan dat ze alsnog enige morele ontwikkeling zullen gaan doormaken, waarbij ze gaan inzien dat de basis van eigen plezier, status, populariteit of geldelijk gewin niet het leed of de vernedering van anderen mag zijn. Die morele ontwikkeling mag ook tot het besef leiden dat er op zichzelf niets mis is met 'reten' en 'neuken', zolang het maar beperkt blijft tot 'n erotische of lichamelijke kontekst, en zolang die erotische of lichamelijke kontekst maar het gewicht krijgt die hij hoort te krijgen; niet minder, maar ook niet meer, zeker niet ekscessief meer. Dan wordt het ziekelijk.

Wat blijkt nu?

De naam en andere gegevens van de persoon die niet door Radio Online en De Volkskrant met name genoemd wil worden, en ook niet wordt, zijn met 'n beetje zoekwerk op het Internet zo te vinden. Het blijkt te gaan om 'n zekere Hubert Roth, wonende te Rotterdam, en geboren in het jaar 1973 van de Christelijke jaartelling (28 jaar na de Tweede Wereldoorlog). Er bestaat zelfs 'n dokument van zijn favorieten. Helaas bevat het 'n weinig prettige, onsmakelijke foto van Reet. (Zie www.vanderzande.com/[ ]shift/bookmarks/97/9711/[ ]971103/hubert.html. Ga de foto alsjeblieft niet 'fotofucken'. Het is in ieder geval niet mijn bedoeling om iemand schade te berokkenen.) Met nadruk wil ik er op wijzen dat Hubert Roth te Rotterdam niet verward moet worden met zijn naamgenoot Professsor Dr.-Ing. Hubert Roth te Siegen in Duitsland.

Toen Hubertje (schuilnaam Umberto Rosso, ofte wel Hubertus Rood) met zijn Retecool begon was het kind dus niet 16 of 17 jaar oud, maar ongeveer 27 jaar oud! Had Hubertje misschien op die volwassen leeftijd inmiddels wel de kapaciteiten om de webterreinen van de Nederlanden te gaan evalueren? Wat kompjoeteren en webterreinontwerp betreft, vast wel; maar ook wat inhoud betreft, d.w.z. op grond van zijn algemene kennis, ervaring en belangstelling? Kijk voor het antwoord daarop eens bij Google in de diskussiegroepen op een van zijn twee webpostadressen:
hubert@extragratis.com
hubert@spamsux.projecta.net
en oordeel zelf. De eerste zoekopdracht levert ongeveer 380 stukjes op, waarvan de meeste van de diskussiegroep nl.auto; de tweede zoekopdracht levert ongeveer 120 stukjes op, waarvan de meeste van de diskussiegroep ... nl.auto. Hubert heeft ook wel eens iets gepost in de groep nl.politiek, maar dat stukje ging over ... benzineprijzen. (Iemand die mij voorging in deze ontdekking beschreef Hubert Roth als "'n 'verwend rijkeluiskind".)

Naar eigen zeggen is Hubert nu (59 jaar nTWO) 31 jaar, zonder kinderen, zonder vrouw, 'maar wel een vriendin en een weblog'. Wat Roth niet vermeldt is zijn BMW. Niemand hoeft natuurlijk op het Internet te vermelden of zij 'n auto bezit, en zo ja, van welk merk. Maar in het geval van Hubert Reet —sorry, Roth— is het wel heel illustratief om te vernemen hoe zijn groepsgenoten spreken over auto's in termen van "Het neusje is prima aan te zien" en "Ik blijf het een dikke reet vinden". En zo roept Hubert Roth van zichzelf het materialistische beeld op van de in 'n BMW rijdende, neuk-Nederlands sprekende pooier.

Het is dit vlakke karakter dat door gerenommeerde Nederlandse media anoniem aan het woord gelaten wordt. En het is de weblog van deze figuur die ondertussen een van de meest populaire van Nederland is geworden. (Even voor de goede orde: deze MVVM-sijt en TRINPsite zijn in het totaal niet met weblogs te vergelijken.) Als het nu ging om het onschuldige gefröbel van 'n puber of de (kwasi-)humoristische ballentaal van 'n adolescent, maar het gaat helaas om 'n wat leeftijd betreft volwassen persoon. Weblogger Roth beantwoordt 'n beetje te goed aan de meeste punten van het profiel dat Olaf Bloemberg van webloggers ooit gaf:

zij bestaan bij de gratie van elkaar, en uiten dit met weerzinwekkende linklijstjes
zij organiseren zogeheten 'weblog meetings', waar de incest hoogtij viert
zij zouden zelfs hun moeder verkopen om het aantal bezoekers op te krikken
zij zijn gemiddeld flink lelijker dan de rest van de bevolking

(Geen wonder dat Bloemberg, die medio 58 zelf 'n weblog wilde introduceren, daar van af zag. Het is mij overigens niet bekend of Olaf daar knapper of minder lelijk van is geworden. Zie home.zonnet.nl/[ ]bloemberg111/[ ]log/archive.htm. Daar schrijft Bloemberg ook dat Hubert Roth 'de catacomben van het internet onderkotst', met als 'wekelijks dieptepunt FotoFuckVrijdag'.)

Reet en zijn in luiers gewikkelde medepoepers zullen wel weer vinden dat de ouders van de door Marc Dutroux vermoorde meisjes 'sukkels zijn die niet kunnen relativeren', want iedereen die Reets uitstortingen niet onvoorwaardelijk voor lief neemt, wordt immers afgeschilderd als 'n sukkel die niet kan relativeren. Over mij zal het Retekliekje dat ook wel weer beweren. Daarom hoop ik, omgekeerd, dat de leden van dat kliekje op hun beurt dit stukje van mij zullen weten te relativeren. Ik roep er niet toe op 'n tegenstander als patient op te sluiten of iets anders op lichamelijk gebied aan te doen. Het zou alleen heel goed zijn als Reet, alias Hubert Roth, weer terecht anoniem zou worden en blijven door 'n totale verdwijning uit het webloggebeuren.

Vincent van Mechelen, 59.EVM-VZO

WORDT VERVOLGD

LIEVER GEEN HUMOR DIE TERUGKAATST

In de eerste op Internet geplaatste versie van bovenstaand verhaal schreef ik:

"Er bestaat zelfs 'n dokument van [Hubert Roths] favorieten. Helaas bevat het 'n weinig prettige, onsmakelijke foto van Reet, maar wat ik hier gemirrored heb is het artikel, dus niet de foto!"

Iedereen met het vermogen te kunnen lezen en 'n beetje gevoel voor humor begreep dat Reet hier 'n koekje van eigen deeg kreeg opgediend. Zoals Reet zelf het artikel uit Sprout met zogenaamd ongewenste foto's had gespiegeld, zo spiegelde ik 'n 'artikel' met 'n zogenaamd ongewenste foto van Reet. Naar analogie van wat Reet zelf beweerde in Radio Online spiegelde ik dus alleen maar het artikel. Inmiddels heb ik die 'mirror' echter weer verwijderd. "Op last van de advokaat van de ouders van Hubert?", zal de slimmere lezer zich onmiddellijk afvragen. Nee —rustig maar— op last van niemand.

Het bewuste dokument behoort mamelijk toe aan Erwin van der Zande, 'n fan van Reet slash Retecool, die de humor van het spiegelen niet inzag, d.w.z. niet doorhad en/of niet kon waarderen. De eigenaar wilde liever dat ik 'n direkte verbinding naar zijn pagina zou leggen. Dat heb ik niet gedaan, maar ik heb wel het adres vermeld. In tegenstelling tot parasitaire sijts zoals Retecool is dit webterrein immers zo veel mogelijk 'n site in its own right die zo min mogelijk afhankelijk is van eksterne links. En al helemaal niet van reklame.

59.VZO
RETESNEL VERBONDEN

Toen ik dit dokument op Internet plaatste, lag het niet in mijn bedoeling er enige biezondere ruchtbaarheid aan te geven. Dit dokument was en is bedoeld voor de bezoekers van de andere pagina's van deze sijt in Deze Taal. Voorzover het eveneens voor andere personen bedoeld is, dan wel in de eerste plaats voor de luisteraars van Radio Online en de lezers van De Volkskrant die van enige elementaire informatie verstoken bleven.

Het laatste waar ik aan dacht was kontakt op te nemen met de inmiddels "The Amazing Retecool" genoemde weblog van Hubert Roth om om 'n snelverbinding naar mijn sijt te vragen. Dat hoefde ik achteraf ook niet, want die snelverbinding kwam vanzelf al heel snel. 'n Zekere Olaf postte al na drie dagen 'n bericht waar zo'n link in zat. Dat bericht van hem luidde:

Vincent de Gekste
"...Je zou verwachten dat Retecool, 'zo'n beetje de populairste weblog in Nederland', beheerd wordt door een of andere puisterige puber die gebukt gaat onder de voor pubers zo kenmerkende wanverhouding tussen hun seksuele behoeften en de hun geboden sociaal-ekonomische mogelijkheden."
Wie is in hemelsnaam Vincent van Mechelen en waarom is hij niet van z'n proefverlof teruggekeerd?
poster: Olaf op Jul 05, 04 | 8:45 pm

Olaf? ... Olaf Bloemberg? Ja zeker, dezelfde Olaf die 'n jaar geleden nog besloot om niet met 'n eigen weblog te beginnen, en die toen nog niet wist hoe negatief de gemiddelde weblogger wel niet voorgesteld moest worden. (Zie boven.) Ja zeker, dezelfde Olaf die toen nog vond dat Hubert Roth de katakomben van het Internet onderkotste. (Zie boven.) Deze persoon dacht kennelijk: "In hemelsnaam, als ik ze niet kan beaten, moet ik ze maar snel joinen." Olafje heeft inmiddels ook de Stalinistische taal en aspiraties van zijn baasje trouw overgenomen, want zoals blijkt uit zijn gebruik van de term proefverlof vindt ook dit kind dat iemand die anders over de zaken denkt hoognodig opgesloten moet worden. En net als zijn baasje zal het kind alles wel op laffe wijze proberen af te doen als 'n grapje. Over incest gesproken! (Zie boven.)

59.VZO
DIE UMMEZING RIETKOEL I

The expats Quentin and Andrea discuss the Dutch website The Amazing Retecool in Part I.

59.VZO/ESE
'N DIARREE VAN REAKTIES

Iedereen die daarvoor even de tijd neemt, begrijpt onmiddellijk dat de aanleiding voor mijn betoog hierboven was dat Reet door Radio Online en De Volkskrant werd geïnterviewed zonder zelfs maar zijn voor- of achternaam te onthullen. Bovendien gaf ik vooral met de weergave van het gesprek op Radio Online aan wat voor 'n karakter Reet blijkt te zijn. Van de diarree van meer dan 300 Retecool-reakties die op de posting van Olaf Bloemberg volgde, gaat echter niemand (0%) in op deze twee hoofdpunten. In die zin waren alle reakties inhoudsloos (en vele oeverloos). Terwijl geen enkele reaktie gerelateerd was aan de inhoud van mijn betoog, waren er wel 'n paar reakties die niet helemaal inhoudsloos waren, maar die vertoonden weer geen algemeen beeld.

Het meest opmerkelijke was dat vrijwel alle Retecool-gasten die deze diarree spuiden er vanuit gingen dat ik mijn artikel geschreven zou hebben om hun te vertellen wie Reet is. Het wc-papier van de imbeciel die met deze klinkklare onzin begon, is wel tientallen, zo niet honderden, keren door dezelfde gasten hergebruikt om hun Reet af te vegen. Uiteraard was dit wel 'n voortreffelijke 'inhoudsafleider', d.w.z. 'n goede manier om de inhoud van mijn betoog niet aan bod te hoeven laten komen. Meer prozaïsch kun je het ook zo uitdrukken:
    "Als de konklusie je niet ligt,"
    "neem dan het onderwerp uit het zicht."
Ik zal nu kort ingaan op vier manieren die de Retecool-achterban (en in andere diskussies zovele anderen) gebruiken om 'n inhoudelijke diskussie te ontwijken (of zolang mogelijk uit te stellen):
Inhoudsafleider 1. "Vol schrijffouten"
Mijn sijt heeft 'n speciaal dokument voor mensen die verkeerde of enge ideeën hebben over (Nederlandse) spelling. (Het Nederlands/Engelse sijt/site wordt door mij gebruikt naar analogie van bijt/bite.) Ik kan me goed voorstellen dat niet iedere bezoeker dat dokument gezien heeft. Maar iemand die mij 'n e-mail toestuurt met de opmerking dat mijn 'site vol met schrijffouten' staat, zoals kontekst —"dit moet natuurlijk zo: context"— is 'n waanwijze pedant die niet eens van zichzelf in de gaten heeft dat zij voorgeprogrammeerd is. Even aannemende dat het om 'n jongen of man ging, is het te hopen dat dit rijksspellingsslaafje nu maar niet seks met 'n x schrijft, want dan kon hij wel eens 'n heel zwaar strafje van zijn meester of meesteres krijgen.

Dan kan ik het veel beter waarderen als iemand schrijft dat ik 'een rare obsessie voor de letter k' heb. Vervang rare obsessie door (al of niet persoonlijke) voorkeur en de letter k door 'n (meer) fonematische spelling en het klopt. (In het Engels heet dit "Amerikaanse spelling". Daarin spellen ze soms zelfs cool als —ik durf het haast niet op te schrijven, uit vrees voor weer 'n paar honderd reaktionaire reakties— kool.) Toch ben ook ik geenszins onfeilbaar, en ik moet toegeven dat als je de c handhaaft in 'n woord als speciaal, je dat eveneens moet doen in akceptabel. MEA CULPA. (Dat is Latijn voor Mijn schuld!) Tegenover dit foutje staat dat ik zelden of nooit de d, t en dt door elkaar haal. De diarree die ik gezien heb, zit vol d-, t- en dt-fouten, die het gevolg zijn van 'n (in het gunstigste geval) verkeerde toepassing van het morfematisch principe. Ja, want daar moet je zelf iets dieper voor nadenken.

Die Ummezing Riet Himself denkt mij in zijn FotoFuckVrijdag-foto (waarover hieronder veel meer) belachelijk te maken door mij ook woorden als aksie, spesiale en prosent zo te laten spellen. Nou, dat kan inderdaad, als je het fonematisch principe verder doorvoert. Maar wat Reet niet kan bevatten, is dat je op precies dezelfde wijze zijn eigen gebruik van het etymologisch principe belachelijk kan maken door het verder door te voeren:
    "Orthographie is geen quaestie voor menschen zonder eenig inzicht."
Overigens spellen Reet en zijn achterban zelf voortdurend tjek, wat noch fonematisch korrekt noch etymologisch correct is.

Op zichzelf is spelling 'n kwestie van vorm en niet van inhoud, maar de houding tegenover spelling- en andere taalvarianten kan wel degelijk van inhoudelijke betekenis zijn. Ik zeg nergens dat je kompjoeteren moet spellen in plaats van computeren. (Mijn reden is dat het om 'n typisch Nederlands werkwoord gaat, met 'n Nederlandse uitspraak.) Andersom laat het Retecool-agentschap mij wel eventjes weten hoe ik zou moeten spellen. Naarmate dit op meer gebieden zo is, wijst dit steeds duidelijker op 'n totalitaristische instelling, 'n instelling die ekspliciet naar voren komt bij het volgende punt.
Inhoudsafleider 2. "Afmaken of anders opsluiten"
Hubert Roth en Olaf Bloemberg hebben op dit punt al duidelijk gemaakt waar ze staan. Ze gaan echter (tot nu toe) nog niet zo ver als een van hun kliekgenoten die het presteert mijn volledige gedicht Als mijn graf nog leeg is ... te citeren, en er dan aan toe te voegen: VULLEN DAT GRAF. 'n Enkele verlichte Retecool-geest wenst mij niet zozeer dood of in de gevangenis dan wel in het gesticht, maar vraagt zich af: "Waarom doet die site het nog?" Die wil mij dus slechts monddood maken.
Inhoudsafleider 3. "Alleen maar voor de publiciteit"
In enkele inhoudsloze bijdragen wordt geklaagd dat ik alleen maar publiciteit voor mijzelf wil(de) genereren, of wil(de) proberen zo meer bezoekers op mijn sijt te krijgen. Nou, dat is inderdaad gebeurd, maar niet door mij: de links zijn van elders naar mijn MVVM-sijt (en TRINPsite) gelegd. 'n Veel belangrijker punt is echter dat je de weblog Retecool en mijn webterrein kunt vergelijken met 'n station en 'n museum of andere kulturele instelling. Het zou van de gekken zijn als de direkteur van 'n museum er bedroefd over was dat zijn gebouw zoveel minder bezoekers trekt dan het spoorwegstation om de hoek. Zij zou er hoogstens bedroefd over kunnen zijn dat 'n ander museum of 'n wel vergelijkbaar gebouw zoveel meer bezoekers trekt. Speciaal voor Reet en andere kinderen van ouders voeg ik daar nog aan toe:
    "Het spoorwegstation is groot, het museum klein,"
    "want andersom zou het niet eerlijk zijn."
En dan is er nog 'n troost. Het gaat mij namelijk veel meer om de kwaliteit dan om de kwantiteit. Als ik op de inhoud van de geproduceerde diarree af ga, stelt veel van het ekstra gegenereerde verkeer helemaal niets voor. Alsof 'n grote stroom bezoekers van het station even naar het museum komt om zich daar te ontlasten of om de baby's schone luiers om te doen.
Inhoudsafleider 4. "Socialist van 'n zwarte-kousenkerk"
De kwaliteit van het lullende deel van het Retecoolpubliek komt waarschijnlijk het best tot uiting in aanvallen op mijn persoon en mensen en dingen in mijn omgeving. Dat gaat zo in de trant van:
- "zie zijn portretje: bolle toet!"
- "wijsbegeerte ... noem ik WW"
- "vastgeroeste socialist uit ... eind jaren 70 / begin 80"
- "heeft 'n zwarte-kousenkerkopvoeding genoten"
- "moeder werd door de priester van de lokale kerk vaak genomen"
- "Mechelen = Mengele?"
Een van deze figuren probeert mij ervan te overtuigen dat het 'opleidingsniveau (bij 'n weblog als Retecool) aardig hoog' ligt. Maar dan zeker wel met het morele besef en inlevingsvermogen van 'n Reet! (Zie de zaak van de autopsiefoto's, zoals hierboven besproken.)

Nu zal ik, omdat ik het woord moreel gebruikt heb, door menigeen wel onmiddellijk met 'n kerk geassocieerd worden. Maar dat is dan wel door analfabeten, als zij mijn sijt bezocht hebben, of door nihilisten, als zij dat zelfs te veel moeite vonden, alvorens hun reaktie te geven. Er zijn er ook die mij associëren met de jaren 70; van de vorige eeuw van de Kristianistische jaartelling, neem ik aan. Boodschappen van dit genre laten het gepeupel weten dat het allemaal 'n kwestie van leeftijd of tijdperk zou zijn of iets goed of slecht, juist of onjuist, is. Ze worden verkondigd door draaikonten en andere opportunisten die met alle winden meewaaien (en die dan bijvoorbeeld zelf teruggaan naar het jaar 0 van de Christelijke jaartelling). Ik heb de teleurstellende mededeling voor ze dat ik nooit meegedaan heb met de mode van de revolutie en dat ik ook nooit meegedaan heb met de mode van de restauratie.

De laatste reaktie die ik hier kort zal toelichten betreft 'n figuur die wil dat ik oprot en doodval, omdat 'zonder mensen als ik en PB de wereld 'n stuk gezelliger was'. Alsof de wereld ooit af zou kunnen raken van eksklusivisten en ekstremisten met behulp van alleen maar om de lol lullende en foto's fuckende Retecool-gasten! (En dan heb ik het nog niet eens over de Retecool-gasten die oproepen tot het ekskluderen van andersdenkenden en andersvoelenden.) Wat mijn eigen persoon betreft, komt daar ook nog bij dat de zaak totaal op zijn kop gezet wordt. Ik ben nooit begonnen met 'n aanval op Reet of Retecool. Het is Hubert Roth, alias Reet, die begonnen is met 'n aanval op mij; 'n aanval die ik nog wel zo lang mogelijk genegeerd heb. Als Hubert Roth er niet (geweest) was, dan was de wereld voor mij en de ouders van Julie en Melissa gezelliger (geweest); en veel belangrijker nog, 'n stuk fatsoenlijker.

59.VZO
HUBERT ROTH GAAT WEER OVER LIJKEN

[Dit vervolgonderdeel is op 60.01.4 op 'n apart adres (Nl/Zaken/[ ]Retecool/[ ]OverLijk.HTM) ondergebracht om de lengte van dit startdokument te beperken.]
DE UITSCHIJTERSUITSCHOTPRIJZEN

Iedereen moet af en toe schijten, zelfs de aardigste, talentvolste en vlijtigste mensen. Zij doen dat dan in de pot. Maar sommigen schijten opvallend meer, opvallend anders, en zelfs naast de pot. Dat verschil tussen mensen is ook duidelijk te merken onder Reet en zijn gevolg. Ofschoon ik 'n gruwelijke (maar prijzenswaardige) hekel heb aan prijzen, en al helemaal aan het toekennen daarvan aan anderen, heb ik besloten aan het uitschot onder de Retecool-(uit)schijters 'n speciale prijs uit te reiken: de Retecool-Uitschijtersuitschotprijs. Zo krijgt iedereen binnen en buiten Retecool 'n goede indruk van welke lichamen in zijn achterban beter schijten en welke slechter. De termijn voor de uitschijtingen en inzendingen is inmiddels gesloten.

Zoals gebruikelijk kent deze Uitschijtersuitschotprijs drie nivo's: 'n eerste, 'n tweede en 'n derde prijs. En zoals gebruikelijk zou ik nu met de toekenning van de derde prijs moeten beginnen. Maar hier moet ik het in grote spanning wachtende publiek echter teleurstellen. Even leek 'n zekere Franky voor de derde prijs in aanmerking te komen, maar laffe Franky poept, net als Reet tot voor kort, alleen ondergronds om zichzelf zo door zijn stank niet te hoeven verraden. De jury (ondergetekende) kon daarom de winnaar van deze derde prijs helaas niet bereiken. Bovendien lukt het Franky niet om meer dan een alinea tekst achter elkaar te lezen of aan te horen, zodat zijn aanwezigheid bij deze uit meerdere alinea's bestaande prijsuitreiking ook weinig zin zou hebben. Niet getreurd; bij het toekennen van de andere twee prijzen deed zich geen enkel probleem voor, of het moet zijn dat de jury aanvankelijk sterk verdeeld was over de vraag wie nu eerste en wie tweede moest worden.

Besloten is dat de tweede Retecool-Uitschijtersuitschotprijs gaat naar ... Kristiaan Thivessen te Leeuwarden —APPLAUS, APPLAUS— voor 'n FotoFuck die weinigen in smakeloosheid zullen kunnen overtreffen. Hoewel deze foto niet, of slechts kort, is verschenen op Retecool zelf, heeft deze weblog er wel 'n link naar toe gelegd en in stand gehouden om zijn achterban te plezieren.
Bij de toekenning van deze prijs hebben de reakties van Retecoolers op het werk van 'Kris' 'n belangrijke rol gespeeld. Nog belangrijker was de reaktie van Kristiaan Thivessen zelf op 'n mede-Retecooler die zich afvroeg 'hoe je nou in hemelsnaam kunt spotten met de dood van iemands ouders'. Thivessen gaf hierop als antwoord: "Dat ga ik niet vertellen. Dan doet straks iedereen het". Dat Thivessen toch de eerste prijs niet heeft gewonnen, komt alleen omdat deze kandidaat uiteindelijk nog heeft voorgewend zijn oprechte ekskuses aan te bieden. De kandidaat verdient niettemin nog steeds de tweede prijs, aangezien er in het kader van die verontschuldiging geen enkele poging is ondernomen om de reputatie van de door het slijk gehaalde personen te herstellen. De jury herkent dit als typisch uitschotgedrag, al is het dan vanwege de zogenaamde ekskuses 'n uitschotgedrag in suboptima forma.

Verder vermeld ik uit het rapport van de jury nog:

De Persoon Kristiaan Thivessen ontvangt de tweede prijs uitsluitend voor zijn wat in uitschijterskringen aangeduid wordt als 'FotoFuck'. Dus nadrukkelijk niet voor zijn half-Dietse steenkolen-Engels. (Zie http://pictures.[ ]textarea51.com/[ ]about/.) Enkele voorbeelden daarvan zijn [...] and Kris are a couple for some time now, a HTML element en Nevada dessert. Zulke niet-morele fouten tellen namelijk niet mee voor de uitschotprijs.

Misschien dat iemand nog eens aan Kris wil vragen wat precies de smaak is van 'n toetje uit Nevada. Maar dat is nu buiten de orde.

De eerste Retecool-Uitschijtersuitschotprijs gaat tenslotte naar ... Damien de Vries te Hengelo —APPLAUS, APPLAUS— voor zijn FotoFucks van twee mensen die de (Tweede Wereld)oorlog meegemaakt hebben: wijlen mijn vader (die tijdens die oorlog het verzet geholpen heeft) en wijlen mijn moeder (die tijdens de hongerwinter het platteland moest afstruinen op zoek naar voedsel). Damien heeft zelfs twee FotoFucks uitgescheten. De tweede beperkt zich echter tot obscene taal en verdient op zichzelf nog niet de hoofdprijs. Het gaat vooral om zijn eerste fotomanipulatie. Daarin wordt door Damien 'n ongelooflijke prestatie geleverd door aan de muur achter mijn vader 'n portret van Adolf Hitler te hangen en mijn moeder af te beelden met 'n kopie van Mein Kampf in haar handen. Ik citeer het volgende uit het juryrapport:

Het boek Mein Kampf van Adolf Hitler is in Nederland nog steeds verboden, ondanks alle nadruk die er in de Nederlandse samenleving gelegd wordt op de vrije meningsuiting en het recht op vrije nieuwsgaring. Om uitgerekend iemand die zelf onder het Nazi-regime geleden heeft uitgerekend met dit boek in handen uit te beelden kan niet anders dan als uitzonderlijk smerig en smadelijk ervaren worden door ieder redelijk en zedelijk denkend mens.
De ernst van de diefstal van de foto en van de goede naam van de beide uitgebeelde personen, die dood zijn en zichzelf niet meer kunnen verdedigen, is tien tot twintig, zo niet honderd keer erger dan de diefstal van 'n fiets. En bij fietsendiefstal wordt elke burger door de politie al opgeroepen daar onverwijld aangifte van te doen, of dit nu leidt tot de teruggave van het wederrechtelijke toegeëigende of niet.
Het is 'n volkomen gebrek aan zowel inlevingsvermogen als historisch besef dat de Persoon Damien de Vries in diens infantiliteit tot deze immorele en illegale daad gedreven moet hebben.

Hoewel de eerste gemanipuleerde foto slechts kort is verschenen op Retecool, heeft deze weblog ook in dit geval met alle plezier en medewerking verbindingen naar de betreffende adressen op ImageShack gelegd en in stand gehouden ten behoeve van zijn achterban. (De twee foto's zijn op 59.31.2 verwijderd door de daartoe bevoegde Amerikaanse instantie, nadat zij door mij van de feiten op de hoogte gesteld was.) Damien de Vries zelf heeft het niet op kunnen brengen om op eigen initiatief de foto's weer te (laten) verwijderen. Alles bij elkaar genomen is dit uitschotgedrag in optima forma.

Het zal de aandachtige lezer niet ontgaan zijn dat de grote roerganger van Retecool (vooralsnog?) buiten de prijzen valt. (Sorry, Hubert.) Het juryrapport is hier kort over:

Aangezien een van de leden van de jury met de Persoon Hubert Roth in 'n civielrechtelijk geschil verwikkeld is, heeft de jury in zijn geval besloten het toekennen van 'n uitschotprijs over te laten aan de rechter.

Geheel in de geest van het uitschijtersuitschotgebeuren zal de tweede-prijswinnaar, Kristiaan Thivessen, met lege handen voorgoed naar huis worden gestuurd. En de eerste-prijswinnaar? De prijs van Damien de Vries zal, mag ik wel verklappen, na de vakantie van de daartoe bevoegde Nederlandse autoriteit aan hem uitgereikt worden in zijn woonplaats.

Ik hoop dat beide prijswinnaars nog lang van hun prijzen mogen genieten.

59.VZO.16
GEIN EN ONGEIN IN HET KAFVELD

Het klinkt misschien gek, maar ook Olaf Bloemberg van de Retecool-redaktie heeft 'n hekel aan mij gekregen; is zelfs 'n beetje bang voor mij geworden. Dat blijkt duidelijk uit zijn tweede posting:

'N DIARREE VAN REAKTIES
"...Olafje heeft inmiddels ook de Stalinistische taal en aspiraties van zijn baasje trouw overgenomen (...) Dit keer gaat de in 'n BMW rijdende neuk-Nederlands sprekende Internetpooier over de lijken van mijn ouders." Van Mechelen gaat kompleet los in z'n eenzame strijd tegen de Retekoolsijt. Opnieuw kostelijk leesvoer dus. Blijven gaan Vincent!
poster: Olaf op Jul 12, 04 | 3:39 pm

Toen Olaf in zijn eerste posting op Retecool.com de aandacht van zijn vrienden op dit dokument vestigde, miste hij mij nog verschrikkelijk en eiste dat ik onmiddellijk van mijn proefverlof zou terugkeren. (Dat van "Wie is in hemelsnaam Vincent van Mechelen?" was 'n slim truukje om de achterban te misleiden. Kan ik ook: "Wie is in vredesnaam Olaf Bloemberg?") Het enorme verschil tussen Olafs eerste en zijn tweede posting zal iedereen opgevallen zijn, en dan denk ik niet alleen aan de plopper met zuigt die vervangen is door 'n lachebek met hilarisch. In zijn tweede posting horen we opeens geen enkele klacht meer over het feit dat ik vrij rondloop. Integendeel, Olaf moedigt mij nu zelfs aan om door te gaan. Zolang ik buiten blijf is Olaf binnen immers veilig.

Humor die anderen alleen kunnen begrijpen als zij de voorgeschiedenis kennen, is gevaarlijk en kan makkelijk tot misverstanden leiden. Zo zou iemand die het begin van het huidige dokument niet kent, of dat niet goed gelezen heeft, kunnen gaan geloven dat ik echt van het een of ander op proefverlof zou zijn, of dat Olaf nu echt ergens opgesloten zou zitten. Het wordt nog gevaarlijker als die voorgeschiedenis zich zelfs buiten hetzelfde dokument of kader heeft afgespeeld. Zo acht ik het nu goed mogelijk dat ik destijds de pagina van Olaf Bloemberg met het profiel van webloggers (zie boven) en wellicht ook zijn negatieve opmerking over Reet (zie boven) zelf te letterlijk genomen heb. Indien dat zo is, bied ik mijn verontschuldigingen aan. De oude titel van Onderdeel 2 van Wordt vervolgd (Snelverbonden door 'n draaikont) heb ik daarom voor de zekerheid veranderd in Retesnel verbonden. Het woord draaikont in de tekst zelf heb ik gewijzigd in persoon, de meest respektvolle term die je maar kunt bedenken. Persoon Bloemberg was dus misschien helemaal geen draaikont, maar gewoon 'n fan van Reet door dik en dun, die mij zeker in het begin liever opgesloten had gezien. Niettemin sluit ik het niet uit dat Olaf later op minder lage leeftijd alsnog mijn kant zal kiezen, of, wie weet, zelfs binnenkort al, op het hoogtepunt van de strijd die komen gaat. Had ik achteraf toch nog gelijk!

Op Olafs twee berichten zijn alleen al op Retecool zelf zo'n 666 reakties gekomen. Als gevolg hiervan heb ik de eerste twee weken van deze zomer vanuit die hoek zoveel stront over mij heen gekregen dat ik, ondanks het slechte, bijna herfstachtige weer van die eerste weken, al behoorlijk bruin was geworden. De tweede golf bevatte gelukkig meer inhoudelijke reakties, maar helaas ook de wanstaltige produkten van enige figuren die nog steeds mijn ouders als inhoudsafleiders moesten misbruiken, en dat niet alleen in woord, maar meer nog in beeld. Dat wil niet zeggen dat allen die de foto van mijn ouders misbruikten met montages aankwamen van het soort van de Uitschijtersuitschotprijswinnaars. Zo kwam Timmerman 'op eigen rekening' aan met 'n 'fotofuck' die wel bedoeld was om de spot met mij te drijven, maar die, afgezien van de diefstal van de foto zelf, verder binnen de grenzen van het moreel aanvaardbare bleef. Jammer genoeg bleef de gemanipuleerde foto niet binnen de grenzen van het estetisch aanvaardbare, en mede daarom laat ik er slechts 'n verkleining van het mooiste gedeelte van zien. Dat kan, omdat Timmerman tenminste mijn ouders met rust gelaten heeft; nou ja, 'met rust' ...

Tegelijkertijd met deze reakties in verbale en visuele vorm zijn leden van de Retecool-bende mijn naam met of zonder (informele) handtekening gaan misbruiken voor duistere doeleinden. Ik moet 'n ieder er dan ook op wijzen dat er op Internet niets door mij geplaatst wordt of van mij verschijnt buiten deze MVVM-sijt en TRINPsite; niets in gastenboeken, niets in formulieren, niets in forumdiskussies of nieuwsgroepen, 'n paar postings van jaren geleden buiten beschouwing gelaten. Hopelijk mag ik het als al genoegzaam bekend veronderstellen dat ook met namen en adressen in e-mail veel geknoeid wordt.

Het verdient natuurlijk alle lof als mensen op Internet de strijd aangaan tegen de grote hoeveelheid spam die door zijn omvang de toekomst van het Internet bedreigt, in ieder geval waar het e-mail betreft. Zelfs Retecoolers kunnen van mij daarvoor lof toegezwaaid krijgen, maar niet als diezelfde Retecoolers op grote schaal gastenboeken en formulierbestanden gaan vervuilen, met hetzelfde effekt dat je tussen 'n zee van onzin (en lege formulieren) op zoek moet gaan naar het ondergepoepte zinnigs. Wanneer Retecoolers 'n grootspammer met 'n massale aanval 'n lesje willen leren, mag dat van mij gerust "gein" heten, maar niet als diezelfde Retecoolers dit doen tegenover personen en instellingen die in hun bestaan zelf nooit spamberichten of haatpost verstuurd hebben, en zeker niet als Retecool.com bij het maken van fouten niet in staat is tot het betuigen van spijt en niet bereid is tot het vergoeden van aangerichte schade. Dan is het geen gein meer, doch op z'n zachts gezegd ongein. Dat soort handelingen is erger dan dat van spammers, omdat die je als reklamemakers rommel toesturen die tenminste niet als beledigend of kwetsend bedoeld is. Met andere woorden:
"Spam sucks, but spiteful assault sucks even more".

Ondanks de met het volslagen kinderachtige of ronduit immorele gedrag van Retecool-klienten gepaard gaande ergenissen, heeft het mij plezier gedaan om door de stront heen lichtpuntjes gewaar te worden; de lichtpuntjes, en soms lichtpunten, van gebruikers van Retecool die inzien dat er 'n grens is aan de gein. Ik heb zelfs 'n enkele korenbloem in het kafveld gesignaleerd.

Kafveld? Kafveld?

Ik hoor het het ganse Retecool-koor al roepen. Zo'n 40 tot 45% van hen zal, na langdurig hun Van Dale doorzocht te hebben op Internet en op papier, onder de C (cafveld), en dan toch eens onder de K (kafveld), ontdekken dat het woord, hoe ook gespeld, helemaal niet bestaat: "Het door u gezochte woord is niet gevonden omdat het niet voldoet aan de opnamecriteria". Hierna zullen zij de grootste lol hebben om die Vincent die weer 'n taalfout heeft gemaakt. 'n Andere 40 tot 45% zal na nog langduriger hun Van Dale doorvorst te hebben uiteindelijk stoten op het woord korenveld en tot de gevolgtrekking komen dat ik dat woord moet bedoelen, en mij daarvan onmiddellijk verwittigen, zodat ik ook die fout weer kan herstellen. Zo'n 5 tot 10%, schat ik, zal wel doorhebben dat de term kafveld niet voor niets gebruikt wordt, maar zich totaal niet schamen en ook onverminderd doorgaan met hun niets ontziende gein. (Dit zijn de gevallen die echt voldoen aan 'de opnamecriteria'.) En tenslotte zal hopelijk zo'n 5 tot 10% inzien dat kafveld zich verhoudt tot korenveld als kaf tot koren, de twee elementen die Reet ooit van plan was van elkaar te scheiden. Alleen die laatsten —het koren onder het kaf— zullen zich 'n beetje beginnen te schamen, indien het niet voor hun eigen ongein is, dan wel voor de ongein van hun groepsgenoten. Het blijft dus kafveld.

Zoals ik al gesuggereerd heb, is er 'n zekere verschuiving waar te nemen in de gein en ongein die uit het kafveld komt. 'n Niet verwaarloosbaar deel van de reakties is dit keer ronduit menselijk. Sommigen van mijn tegenstanders weten kritiek op mij of mijn schrijven uit te oefenen zonder mijn persoon (laat staan mijn ouders) aan te vallen, of voor de zoveelste maal aan te komen met 'n uitentreuren gebruikte inhoudsafleider. De goedkoopste inhoudsafleider blijft voor Retecoolers mijn spelling. En sommigen jammeren daarbij wel heel erg achterste voren: zij verwijten mij dat ik ze de letter k zou willen opdringen, terwijl ik niets anders gedaan heb dan de letter k te gebruiken en mij daarna te verdedigen tegen hun pogingen mij 'n veel minder konsekwente etymologische spelling op te dringen. Het is hetzelfde soort topsy-turvy denken als van degenen die mij verwijten Reet aangevallen te hebben, terwijl Reet begonnen is eerst mij aan te vallen (wat nog relatief makkelijk te vergeven was) en toen mijn ouders daarbij te betrekken (waardoor de affaire 'n heel andere wending heeft genomen). Het is te hopen dat deze mensen in serieuzere zaken op politiek en wereldbeschouwelijk gebied wat zindelijker zullen denken, maar dat is helaas niet te verwachten.

Ik neem aan dat op deze plaats kwesties van spellingsvoorkeur bijna iedereen, zowel mij als mijn tegenstanders, beginnen te vervelen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de totaal zotte ambtenare(n)tussen-n in woorden als ruggengraat en zonnenterras, of juist niet in 'n woord als gedachtewereld. Toch kan ik het niet nalaten om nog een reaktie te bespreken, omdat zij als vreselijk lollig is bedoeld en raakt aan dingen die veel verder gaan dan spelling. Onder mijn persoonlijke gegevens staat namelijk:

LANDEN WAARIN GEWOOND EN GEWERKT
Nederland en Kanada (4 jaar)

Naar aanleiding hiervan 'lulde' —dat is Retecools eigen neuk-Nederlands— 'n zekere Aapje: "Dat gochem maakt meer spelfouten dan een kind van 4". En dat sloeg natuurlijk op mij en dat Kanada in plaats van Canada. Het is te hopen dat ditzelfde diertje nu maar niet Amerika ook met 'n c spelt, want dan zou hij of zij daarvoor, net als het context/seks-slaafje van hierboven, wel eens 'n zwaar strafje kunnen krijgen. Vive l'inconséquence!

Aangezien Kanada graag los van Amerika op zijn eigen merites beoordeeld wil worden, zal ik hier enige verdere uitleg geven. Het op zijn Nederlands uitgesproken Kanada is 'n verbastering, want het heeft de klemtoon op de eerste lettergreep, terwijl die in het Frans op de laatste ligt. In het Engels wordt de naam helemaal anders uitgesproken. Dus als Kanada hier door iedereen op zijn Nederlands wordt uitgesproken, dan is er niets op tegen om die naam ook in afwijking van het Engels en Frans op zijn Nederlands te spellen. Maar ik zal het niemand kwalijk nemen als zij "Canada" spelt. (Deed ik voordat ik begon te denken zelf ook). Overigens hoop ik dat het Aapje beseft dat het vanuit zijn hoge boom niet alleen op mij neerkijkt, doch op heel het Duitse taalgebied en Skandinavië, waar alle nederige mensjes gewoon "Kanada" schrijven in 'n spelling waar Aapjes banaan menigmaal van uit zijn hand zal vallen. (Aapje lijdt misschien aan rabiaat anti-Duitse sentimenten, maar wat te denken van Deense woorden als kupé en teater, of Zweedse woorden als konsert en teori? En dan heb ik het nog niet eens over het Afrikaans, want daar zal Aapje ongetwijfeld zijn hele leven al op neergekeken hebben.)

Ik ben echter nog niet klaar, en ga nu iets beweren wat waarschijnlijk de grootste Knuppel in het hoenderhoc van de Retecool-spellingskuikens is: ik vind dat Kanada zelfs in het Engels en Frans zo gespeld hoort te worden. De naam komt immers van het Huron-Iroquois woord kanata, dat "dorp" oftewel "nederzetting" betekent. 'n Mooiere naam voor zo'n mooi land —in elk geval wat de natuur betreft— is nauwelijks denkbaar. Zowel etymologisch als fonematisch is de K korrekt, maar het allochtone establishment heeft het prachtige autochtone woord verwrongen door er 'n kwasi-Latijns Europees uiterlijk aan te geven. Het wordt hoog tijd voor 'n petitie aan de Kanadese regering met het voorstel om de K terug te doen keren in de officiële spelling van de naam van het land.

For the connoisseurs: the K should be repatriated by unearthing it from the vaults of the Privy Council in London, England, and by returning it to North America.

Pour les connoisseurs: il faut que les allochtones retournent le K aux Hurons et Iroquois du Québec et de l'Ontario, et à tout le pays, d'un océan à l'autre.

Van het op een na grootste land ter wereld keer ik nu vliegensvlug terug naar 'n landje dat veel sterker het karakter van 'n kanata, 'n dorp, heeft. Maar hoe klein ook, het is wel 'n groot dorp met zelfs verschillende dialekten en sociolekten. Een van die sociolekten, of 'sociale dialekten', is het neuk-Nederlands, waarin zaken die op zichzelf niets met seksualiteit en uitscheiding te maken hebben, worden aangeduid met woorden die daarna verwijzen om ze zo veel sensationeler, dat wil zeggen, lekkerder of juist viezer, te doen lijken dan ze feitelijk zijn. Binnen religie en filosofie zie je ditzelfde, in ietwat verfijnder jargon tot uitdrukking gebrachte verschijnsel in de uitbuiting van het woord liefde en aanverwante termen. (In de religie vindt het 'n klimaks van taalverkrachting in de God=Liefde-doktrine en in de filosofie 'n klimaks van obscuratio praecox in het agapisme.)

Het hedendaagse neuk-Nederlands is vaak neuk-Engels. Terwijl de interne alliteratie helaas verloren gaat in neuk-Engels, komt zij duidelijk boven in 'n term als fotofuck, en bereikt zij 'n ongekend hoogtepunt in Retecools FotoFuckVrijdag (althans voor Nederlandstaligen die de v als 'n f uitspreken). Leuk voor de taal, zou je zeggen. Of toch niet helemaal?

Allereerst is er natuurlijk het gegeven dat het bovenmatige gebruik van woorden zoals reet en fuck 'n symptoom is van 'n talige bloedarmoede. Gelukkig hoeft niemand last te hebben van de bloedarmoede van 'n ander, zolang die ander er maar niet al te vaak en al te veel mee te koop loopt. Er is echter wel iets principiëlers aan de hand. Degenen waar het hier om gaat blijken namelijk het verschil niet te kennen, of te willen maken, tussen to fuck en to rape. 'Fucken' doe je normaal met 'n mens die daar (ook) plezier in heeft, of, wanneer hij of zij daar geen plezier in heeft en het nut er niet van inziet, met 'n mens die jou het plezier wel gunt. Moreel gesproken vereist 'fucken' 'n handeling die de instemming heeft van de betrokken personen. Als dat niet zo is, terwijl het wel om personen gaat, dan is dat rape, ofte wel 'repen'. De parasitaire 'fotofucks' waarbij de foto's van 'n ander (vergelijk het lichaam van 'n ander) worden misbruikt om die ander geweld aan te doen, zijn niet zomaar 'fotofucks'; het zijn fotoreeps. In deze term zitten zowel het Engelse rape als het Nederlandse reep verwerkt. De zogenaamde 'fotofucker' die er op uit is om de eigenaar van 'n foto zoveel mogelijk te kwetsen, en de oorspronkelijke foto te verkrachten, manipuleert immers stukken van beelden. (Het spreekt vanzelf dat die 'reper' niet per se zijn materiaal in stukken hoeft te snijden die lang en smal zijn, zoals het woord reep suggereert.)

Niet-neuk-Nederlandsneuriënden die menen dat het voorgaande geen enkele betrekking op hen heeft, moet ik er op attent maken dat het uiteindelijk niet gaat om 'n onderscheid tussen woorden, maar tussen toelaatbare en ontoelaatbare daden. Alhoewel het nu gebeurt met beeld- of geluidsmateriaal in plaats van met al of niet menselijke lichamen, draait het nog steeds om dingen die gestolen worden om ze voor eigen plezier, en eventueel gewin, te gebruiken, ongeacht wat de eigenaar van dat lichaam of dat materiaal er zelf van vindt. In formelere taal uitgedrukt, betreft het dus niet zomaar een of andere technisch of artistiek al of niet geslaagde montage van 'n foto, maar 'n kleptomontage, 'n montage van 'n gestolen foto. (Klepto- van het Griekse woord voor stelen. Retecool-kuikens mogen dit van mij spellen als claepteau-, hetgeen, net als hun tjek, zowel etymologisch als fonematisch fout is.) Het verschil tussen 'n montage en 'n kleptomontage is in het dialekt van het kafveld het verschil tussen 'fucken' en 'repen'. En ook deze verhouden zich tot elkaar als gein en ongein.

59.MZO.03
HET EZELPROCES TOEN, HET REETPROCES NU

[Dit vervolgonderdeel is op 60.07.4 op 'n apart adres (Nl/Zaken/[ ]Retecool/[ ]EzelReet.HTM) ondergebracht om de lengte van dit startdokument te beperken.]
RESPIJT VOOR HET KLAROENGESCHAL

[Dit vervolgonderdeel is op 60.05.4 op 'n apart adres (Nl/Zaken/[ ]Retecool/[ ]Respijt.HTM) ondergebracht om de lengte van dit startdokument te beperken.]
(KLEPTO)MONTAGES IN GELUID

[Dit vervolgonderdeel is op 60.03.4 op 'n apart adres (Nl/Zaken/[ ]Retecool/[ ]InGeluid.HTM) ondergebracht om de lengte van dit startdokument te beperken.]

'N ARTIKEL IN DEEUWIGHE VOLCSCOURANT

Van de week verscheen 'n artikel over Hubert Roth in Deeuwighe Volcscourant, getiteld "Weblogger overschrijdt grenzen". Ik raad iedereen aan dat artikel vooral te lezen, omdat het 'n nieuw licht werpt op de Reet-affaire. Weliswaar heeft de journalist met mij gesproken en had ik het ook zelf hier kunnen opschrijven, maar de eenvoudige burger is waarschijnlijk 'n stuk eerder overtuigd als zij het in 'n echte qualiteitscourant leest. Toch gaat het artikel te ver, vrees ik. De journalist is wel heel stellig in zijn bewering dat Hubert Roth en Damien de Vries een en dezelfde persoon zijn. Ik acht dat nog steeds niet 100% bewezen, maar 'n bewijs van het tegendeel heb ik evenmin. (Het is in dit verband erg jammer, vind ik, dat de medewerker van de Volcscourant niet met Herman Ro.. gesproken heeft. Of was Twente voor hem misschien te ver weg?)

De verslaggever baseert zich behalve op de gegevens die ik hem zelf heb verschaft op de Aarschlog-kwestie van februari 2002 (57.NMJ). Aarschlog / Aarsch Log is 'n type dat van zich deed horen op de weblog Geenheld en werd ontmaskerd (?) door de 'eerste-generatie weblogger' Luuk uit Zwolle als 'de grote Hubert van Retecool'. Uit die tijd zijn er lijnen die leiden naar Jan de Vries en Vera de Vries. En dan kom je al heel gauw op de naam Damien de Vries. Overigens heeft Reet destijds zelf ontkend die Aarsch Log te zijn.

De Vries kwam met zijn alle grenzen overschrijdende foto's in de tweede diskussieronde. Er verscheen toen de volgende posting van Hubert:

Damien solliciteert naar een IP-ban ban [sic] van Reet
lulde reet op Jul 12, 04 | 9:46 pm

Dit mag misschien reden zijn om aan de bewering dat Hubert en Damien een en dezelfde persoon zijn te twijfelen, het is allerminst 'n bewijs dat het twee verschillende personen betreft. Want als bepaalde figuren eenmaal met aliassen en alter ego's beginnen, kunnen ze gemakkelijk hun eigen alter ego gaan bedreigen of, als het zo uitkomt, ophemelen. Dat hebben we gezien met Carpe Noctem die ons smeekt met hem te treuren om het overlijden van Damien de Vries, zijn andere ik.

N.B.		Vraag aan uitgevers
		Is er misschien 'n Nederlandstalige uitgever die mijn Slag in 't Kafveld op papier wil publiceren? Hoewel het tot nu toe gaat om 'n wellicht te saai relaas van 'n grotendeels ware gebeurtenis, kan ik 'n kort verhaal of roman aanzienlijk leuker of ernstiger maken. Ik zou dan ook de vrijheid hebben om aan de bestaande vlakke Retecool-karakters een of meerdere fiktieve ronde karakters toe te voegen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan iemand die aanvankelijk Reet door dik en dun steunt en geheel opgaat in het plezierkultuurtje van kort en heftig, maar die door 'n plotselinge, onverwachte ervaring inzicht verwerft in wat van blijvende waarde is en tijd, soms heel veel tijd, nodig heeft om verwezenlijkt te worden.

59.VZW.05

BEDROEVEND MAAR WAAR

Na lange tijd niets meer over de strijd zelf gehoord te hebben, wil de geïnteresseerde lezer nu wel eens weten hoe het daarmee staat. We moeten dan 'n onderscheid maken tussen de strijd op het militaire vlak en die op het juridische of burgerlijke vlak. De uitslag op dat laatste gebied zal niemand (behalve Reet zelf misschien) verrassen, zeker indien ook nog eens onomstotelijk bewezen wordt dat Hubert Roth en 'Damien de Vries' een en dezelfde persoon zijn geweest. En ook indien ze twee verschillende personen waren die nauwe banden met elkaar hadden en onderhielden, laat die uitslag zich makkelijk raden. De uitslag van de Slag in het Kafveld daarentegen is steeds heel moeilijk in te schatten geweest, met name voor de buitenwacht. Omdat mijn lezers al zo lang in onzekerheid zijn gehouden, zal ik hen nu tegemoet komen door met deze strijd op het militaire vlak te beginnen. Het verhaal belooft immers op dit gebied het spannendst en onthullendst te zijn.

Wie schetst mijn verbazing toen ik het Retecool-leger plotseling zag oprukken zonder ook maar een klaroen geschald te hebben. Ik wist al dat hun BMW's ondertussen in uitstekende staat verkeerden. Over het hele land was het menig garagehouder opgevallen dat abnormaal veel BMW-bezitters opeens voor 'n grote onderhoudsbeurt langskwamen, waarbij ook de kosten van de reparaties en allerlei ekstra hebbedingetjes geen enkele rol meer leken te spelen. Sommige 'coolers hadden zelfs direkt de pas net door Reet op het menu geplaatste nieuwe BMW M5 aangeschaft. (Volgens de reklame a sedan made unique by no less a quality than ... exclusivity!) Ik wist ook al dat de interne geschillen bij Retecool praktisch helemaal opgelost waren, en dat Reet zijn achterban had ingedeeld en ingedrild volgens de laatste en beste regels van het vak. Over het hele land was het menig werkgever opgevallen dat abnormaal veel personeel opeens 'n dag verlof opnam. Wanneer gevraagd werd naar de reden van het verzoek, zo kort na de zomervakantie, zeiden ze allemaal dat ze 'reteverkouden' waren en dat ze liever 'n verlofdag opnamen dan dat ze zich ziek zouden melden. Geen werkgever die zo'n eerlijk verzoek kon weigeren. Dus materieel en personeel — alles was picobello wat mijn tegenpartij betrof. En die mooie symboliek van het schallen der klaroenen kon ze gewoon geen reet schelen.

De opmars van het Retecool-leger verliep op wieletjes en gesmeerd. Achteraf moet ik bekennen dat ik wel even geschrokken ben, toen ik die 2,800 Retecoolers, 1,400 paren op 5,600 wielen, mijn kant uit zag komen; niet alleen vanwege hun aantallen, maar ook nog eens omdat het 'n meute betrof van het type eerst schieten en dan pas nadenken. Als ik Reve was geweest, had ik 'n schietgebedje gedaan, doch daar was ik niets mee opgeschoten. Als ik Reet was geweest, had ik in mijn broek gescheten, doch ook daar was ik niets mee opgeschoten. Aangezien ik Vincent was, besefte ik dat er nog maar een zinnig ding was dat mij restte: de halfzachte banden van mijn tweewieler oppompen. En zo geschiedde.

Op grote afstand zie ik ze nog voor me, die 2,800 grijnzende en glimlachende smoelen en smoeltjes die op mij afkwamen:

:-) :-) :-) :-) :-) :-)
:-) :-) :-) :-) :-) :-) (_!_)
:-) :-) :-) :-) :-) :-)

[Uitgever, het vijfdelige ass-symbool is voor Reet (met dank aan Dallas McKendry). Het driedelige smiling-emotikon graag 2,799 keer]

Maar ze hebben me nooit bereikt.

Nooit bereikt?

Nee.

Was er dan toch iets mis met hun materieel? Hebben de voorste BMW's het toch begeven? Of kregen ze dan toch nog onderling ruzie?

Nee, ik heb toch al gezegd dat hun uitrusting en hun geestdrift uitmuntend waren. Niets van dat alles.

Was er onderweg misschien 'n Internetkafé waar ze allemaal bleven hangen?

Nee, ook niet. Hoewel ... Als er 'n Internetkafé was geweest, dan had dat best kunnen gebeuren. Ik heb daar nooit aan gedacht, en Reet ook niet, neem ik aan. Maar wees nu even geduldig en laat me vertellen wat er wel gebeurd is.

Zoals ik al zei, verliep het begin van de opmars voorspoedig. Terwijl 'n deel van de vele auto's gewoon over de wegen reed, verkoos 'n groter deel in verband met de uitzondelijke verkeersdrukte dwars door het veld naast de wegen te rijden. Dit vormde geen enkel probleem, want BMW's kunnen wel tegen 'n stootje, en het was eerder te koud dan te warm, en er stond slechts 'n klein beetje tegenwind. Het eerste probleempje dat zich voordeed, was ook al geen probleem. Het begon namelijk 'n beetje vies te ruiken onderweg. Nu is de doorsnee-Retecooler 'n stadsmens die nog geen ooi van 'n ram kan onderscheiden —die arme schapen!—, maar er waren wel enkele beter met het platteland bekend zijnde strijdmakkers bij. Zij opperden dat het er op leek dat de boeren het land net gegierd hadden. Enkele nog beter met het platteland bekend zijnde strijdmakkers konden zich wel voorstellen dat de boeren hun eigen weilanden gingen gieren, maar toch niet 'n openbaar kafveld? En een het allerbest met het platteland bekend zijnde strijdmakker betwijfelde helemaal of het om 'n van vee afkomstige gierlucht ging. Dit gezeik over 'n niet ter zake doend luchtje mocht de algemene pret evenwel niet drukken. De stemming was nog steeds opperbest.

Totdat ongeveer halfverwege het kafveld de grond steeds glibberiger begon te worden. Het leek alsof ze op natte zware klei terechtgekomen waren, waarover je zo makkelijk uit kan glijden en waarin je zo mooi weg kan zakken. Voor de auto's die dwars door het veld reden, lag het dan ook voor de hand om de verharde weg maar weer op te zoeken. (Zo gauw lieten ze zich niet uit het veld slaan.) Op het moment dat de inzittenden van die auto's echter hun blik in de richting van de dichtsbijzijnde verharde weg wendden, zagen ze tot hun grote ontsteltenis dat er daar al 'n komplete chaos heerste. Auto's stonden schots en scheef door en tegen elkaar, en de paar die nog niet stilstonden, bewogen zich voort alsof de chauffeurs stomdronken waren. Er was misschien dus toch wat anders aan de hand, want het wegdek was, voor zover bekend, gewoon van asfalt en niet van klei. Voor de Retecoolers in het onverharde veld zat er dus niets anders op dan nog te proberen er het beste van te maken in deze natte nazomer. Maar het duurde niet lang meer of de grond werd ook hun te glibberig onder de wielen. En die stank — tot overmaat van ramp werd die stank ook alsmaar erger.

Nu zul je je herinneren dat het gemene Retecool-volk voorafgaande aan de eigenlijke Slag in het Kafveld bijna onuitputtelijke hoeveelheden stront in mijn richting gegooid had. De stront die uit vastere delen bestond, was aangekomen, en had ik voor het grootste deel al weer netjes opgeruimd. Maar de echte diarree, de vloeibaardere stront, is onderweg op de wegen en de rest van het terrein terecht gekomen en blijven liggen en ook nog eens aangevuld met de uitwerpselen van laatkomers en doorpoepers. Toen de stoet zich vol zelfvertrouwen daaroverheen verder in mijn richting begaf, gebeurde het onvermijdelijke doch onverwachte: de een na de andere retenrijder verloor de macht over het stuur. In de gunstigere gevallen kwamen de Betreurenswaardige Meer-Wielers zonder botsen tot stilstand; in de ongunstigere gevallen reden de Betreurenswaardige Meer-Wielers elkaar kapot. Slipping sucks, but slipping on your own shit sucks even more.

Op veel kleinere afstand zie ik ze nu nog voor me, die 2,800 treurige gezichten en gezichtjes die op mij af probeerden te komen:

:-( :-( :-( :-( :-( :-(
:-( :-( :-( :-( :-( :-( )_|_(
:-( :-( :-( :-( :-( :-(

[Uitgever, het vijfdelige unhappy ass-symbool is voor Reet (met dank aan mijzelf). Het driedelige sad-emotikon graag weer 2,799 keer]

Maar ze hebben me nooit bereikt.

Reet had wat betreft zijn geliefde machines aan alles gedacht, maar 'n goede terreinverkenning was er bij ingeschoten. Er was wel 'n bezorgde ziel geweest die hem er op had gewezen dat zo'n verkenning vooraf essentieel was voor 'n gedegen oordeel over de toegankelijkheid en begaanbaarheid van het terrein en over wat ze daar eventueel nog zouden kunnen tegenkomen. Maar Reet had geantwoord dat 'n echte kenner alles vanuit de verte in een oogopslag kon beoordelen. 'n Terreinverkenning die meer inspanning vergde, was iets voor losers en lutsers met te veel vrije tijd. De kleuren en geluiden van 'n terrein waren het allerbelangrijkste, en die waren in dit geval prima. Als er op het kafveld iets aan te merken viel, dan was dat hoogstens de overwegend bruine kleur in het midden, maar Reet had niets tegen bruin, en het moest wel gras zijn dat door verdroging 'n beetje bruin gekleurd was. Aangezien het terrein ook uitstekend was, bestond er dus geen enkele reden meer om aan de zo zekere overwinning te twijfelen.

Gelukkig heb ik de Slag in het Kafveld door Reets verzuim overleefd. Anders had ik de derde en vierde regel van De Twee Altijd Nieuwen/The Two That Will Always Be New nog moeten wijzigen in:

verkopen ons het botte maaiwerk van 'n Reet,
terwijl Vincent, onthoofd, in de stront overleed.

leaving us with bad-mouthed worms in the pit,
while Vince, head chopped off, is lying in shit.

Dat is nu niet nodig.

Ik herinner mij nog goed dat zelfs de mensen die mij persoonlijk niet eens vijandig gezind waren op de vraag of ik deze slag zou kunnen winnen, antwoordden "Vast niet". En hoe ik dan vol overtuiging antwoordde "Vast wel". Ik had dus gelijk, want ondertussen zitten de zo op snelheid verzotte Retecoolers nu wel vast in hun eigen bakken.

Het is inderdaad 'n bedroevend schouwspel daar midden in het kafveld. Om de zoveel tijd wordt er ergens 'n voorzichtige poging ondernomen 'n portier te openen. Heel even is het dan heel stil, en vervolgens klinkt er, voordat het portier weer hard dichtgetrokken wordt, steeds weer diezelfde door alles heen dringende kreet: "Shit, shit!"

59.VZW.19
DIE UMMEZING RIETKOEL II

The expats Quentin and Andrea continue their discussion about The Amazing Retecool in Part II. (If you have not done so yet, read Part I first.)

59.MZW/MSW.05
LAAT DE KLAROENEN NU SCHALLEN

[Dit vervolgonderdeel is op 60.13.4 op 'n apart adres (Nl/Zaken/[ ]Retecool/[ ]Kalkoen.HTM) ondergebracht om de lengte van dit startdokument te beperken.]
THE AMAZING HUBERT ROTH OF HOLLAND DONATION

Mijn eerste vredesvoorstel aan Hubert Roth, 'n minnelijke schikking op 59.29.7 (12 juli 2004), werd door Reet dezelfde dag nog verworpen. Weliswaar verwijderde Reet de door hem voor zijn FotoFuckVrijdag misbruikte foto van mijn ouders, maar Reet ging in het geheel niet in op mijn andere eisen, terwijl er tegelijk op Retecool teksten en foto's verschenen en snelverbindingen werden gelegd naar foto's waarin mijn ouders op 'n nog veel smadelijker manier beledigd werden, en nog steeds worden. (Als die kleptomontages er nu niet meer staan, dan is dat onder andere omdat ikzelf de betreffende Amerikaanse instantie heb gelast ze te verwijderen.)

In dit tweede vredesvoorstel, nu aan Retecool-gebruikers in het algemeen en Retecool-leden in het biezonder, blijven alle eisen uit mijn eerste voorstel ten aanzien van beledigende teksten en foto's met betrekking tot mijn ouders van kracht (ook de eis dat Retecool naar elke al of niet nog niet verwijderde foto of tekst geen verbinding legt of in stand houdt). De hoogte van de als schadevergoeding te betalen boete zal nu niet meer aan Reet of Retecool zelf overgelaten worden. Zoals hierboven uitgelegd, zal die minimaal 1125 euro bedragen. Eerder valt te denken aan minimaal 2250 euro, met name in verband met de door Retecool mogelijk gemaakte, zo niet gestimuleerde, aktiviteiten van de door Retecool als medelid blijvend geakcepteerde figuur 'Damien de Vries', waarvan de laatste alias inmiddels opa sycho is. (In verhouding tot 'n civielrechtelijke vordering is die 2250 euro slechts peanuts.)

Op een punt wil ik het vredesvoorstel van 29.7 wel versoepelen: het geld hoeft, wat mij betreft, niet per se aan Amnesty International geschonken te worden. Het mag ook geschonken worden aan Bits of Freedom, 'n ideële instelling waar Retecool 'n speciale band mee heeft, of aan de Stichting DNI Foundation, 'n ideële instelling waar ikzelf 'n speciale band mee heb. Er zijn ongeveer 3425 Retecool-leden. Dus als ieder lid 33 of 66 cent schenkt, is het minimumbedrag zo bij elkaar.

De schenkingen moeten evenwel voor mij duidelijk en makkelijk kontroleerbaar zijn. Daarom stel ik voor dat het bedrag of de bedragen gestort worden op het girorekeningnummer van de Stichting DNI Foundation onder vermelding van de instelling waarvoor het bestemd is:

Stichting DNI Foundation, Amsterdam
Postbankgiro 4663977
o.v.v. AHROHD, voor Amnesty International of
o.v.v. AHROHD, voor Bits of Freedom of
o.v.v. AHROHD, voor DNI Foundation.

Bedragen van minimaal 1 euro toegekend aan Amnesty International of aan Bits of Freedom zullen naar beneden afgerond worden op hele euro's en overgemaakt worden naar Amnesty International repektievelijk Bits of Freedom, indien het totale aan die instelling toebedeelde bedrag tenminste 10 euro is.

Ik geloof graag dat er achterdochtige leden of gebruikers van Retecool zullen zijn die met deze konstruktie misschien niet helemaal gelukkig zijn. Prima, laat ze dan in een keer het minimumbedrag zelf inzamelen en het in een keer rechtstreeks schenken aan een, twee of alle drie in aanmerking komende instellingen. Voorzover die schenking echter gaat naar Amnesty International en/of Bits of Freedom zullen zij mij dan wel 'n niet-fraudegevoelig bewijs van die schenking moeten doen toekomen op 'n wijze die voor mij gemakkelijk kontroleerbaar is.
De aktie zal gevoerd worden onder de naam:
The Amazing Hubert Roth of Holland Donation
De toevoeging of Holland is van belang, omdat Hubert Roth 'n illustere naamgenoot in Duitsland heeft die, mag men aannemen, niets met deze zaak te maken heeft; en omdat deze zaak 'n (tot nog toe) zuiver Nederlandse aangelegenheid is. Voor de inzamelingsaktie heb ik 'n speciale poster ontworpen. Hier volgt hij op (maksimaal) eenderde van de kleinste oorspronkelijke grootte:

Met de naam van de aktie pretendeer ik niet te verwachten dat Hubert Roth zelf het vereiste bedrag zal schenken — die is daar immers te arm voor. Het gaat er om dat (de) Retecool-leden en eventueel -gebruikers het bedrag schenken namens Hubert Roth. Dit is zowel 'n uitbreiding als 'n beperking, want het is uitdrukkelijk niet de bedoeling dat er in het kader van deze aktie ook maar een cent geschonken wordt door iemand die zelf geen gebruiker is geweest van Retecool.com.

Met de schenkingen en inzamelingen voor The Amazing Hubert Roth of Holland Donation kan begonnen worden.

59.MZW.19
'N ARTIKEL IN DE TEIJSTERGRAEPH

Natuurlijk is het helemaal niet mijn taak om hier de aandacht te vestigen op het artikel in de Teijstergraeph met de reusachtige kop DRAMA IN CAFVELD. Toen ik die krant van de week bij de Chinees zag liggen, schrok ik behoorlijk van het artikel. Er staat niet alleen 'n (gestolen) portretfoto van mijzelf in, toen ik ongeveer twee jaar oud was, maar eveneens 'n walgelijke kollage van de door Damien de Vries gebruikte attributen om mijn ouders te smaden. (Iedereen kent inmiddels wel deze eersteprijswinnaar van de Uitschijtersuitschotprijzen.) Mijn eerste reaktie was dan ook: "Weg met die rotzooi!".

Na van de eerste schrik bekomen te zijn, bedacht ik me echter. In het kader van het momenteel vigerende vredesaanbod van mij aan Retecool moet ik er immers voor zorgen dat mijn lezers zo evenwichtig mogelijk geïnformeerd worden. Ik heb eerder al 'n snelverbinding gelegd naar het artikel in Deeuwighe Volcscourant, dat grotendeels met mij sympatizeerde. Dit is nu bij uitstek de gelegenheid om het standpunt van de tegenpartij (want wij blijven in oorlog zo lang er geen vrede gesloten is) aan bod te laten komen. Het artikel in De Teijstergraeph sympatizeert namelijk grotendeels —wat zeg ik— helemaal met Retecool.

Vredesvoorstel of geen vredesvoorstel, ik mag mijn lezers natuurlijk wel tegen leugens, verzinsels en fouten in bescherming nemen. Wat te denken, bijvoorbeeld, van de bewering dat de naam Kafveld, gespeld als "Cafveld", afgeleid zou zijn van Caféveld? Het lijkt me ook 'n beetje moeilijk dat zesduizend Retecool-leden (op zich al schromelijk overdreven) zich in ruim twaalfduizend auto's bevinden. Amazing, really amazing! Dit zijn dan nog relatief onschuldige foutjes die 'n verdraagzaam mens door de vingers moet kunnen zien. Waar ik pas echt de pest aan heb, is dat er nu in de krant beweerd wordt dat ik het in te zamelen geld voor de AHROHD alleen maar zou willen aanwenden voor privé-doeleinden. En om dan ook nog te suggereren dat het zou zijn voor 'n vakantie in Porto Ercole, of all places! (Volgens mij zijn er in het computersysteem van De Teijstergraeph enkele tussenschotjes doorgebrand tussen totaal verschillende gegevensbestanden. Alleen het woord welverdiende voor vakantie heeft de hoofdredakteur blijkbaar nog op het allerlaatste moment op de ouderwetse manier met Tipp-Ex of zo weggewerkt.)

Dan is er ook nog de bewering dat er onder de Retecoolers in het Kafveld 'n nijpend tekort aan drinkwater zou zijn. Onzin! 'n Nijpend tekort aan eigen drinkwater —dat wel— maar ik zorg er elke keer weer op m'n fiets voor dat ze voldoende van mijn water krijgen om in leven te blijven. Alleen onder levende mensen kun je immers kollekteren en alleen met levende mensen kun je immers weer vrede sluiten. Net zoals alleen 'n (nog) in leven zijnd mens iemand iets kan vergeven. Dat is 'n waarheid als 'n koe die zelfs 'n nationaal dagblad als De Teijstergraeph niet kan verdraaien.

59.LZW.05
DE VRIJHEID VERDRAAGT ALLES, BEHALVE EROSIE

Degenen die dit dokument in Deze Taal tot nu toe geheel gelezen hebben (misschien zelfs met inbegrip van Quentin en Andreas gesprek in This Language), weten inmiddels wel waarom de zaak Retecool nog niet beëindigd is. Zij kunnen dit vervolgonderdeel dan ook gerust missen, want het dient slechts om de aandacht te vestigen op mijn Engelstalige paper, getiteld Freedom Bears Everything, Except Erosion. Het is vooral geschreven voor mensen die Deze Taal niet machtig zijn en die toch wat ekstra normatief-filosofische voorlichting kunnen gebruiken met het huidige konflikt als een van de voorbeelden van wat nog wel kan en wat niet meer kan.

In mijn verhandeling betoog ik dat wij op grond van de vrijheden die iedereen in het kader van persoonsrechten heeft, beledigingen moeten aanvaarden in hun hoedanigheid van beledigingen. (Persoonsrechten worden door biologisch en anders georiënteerden traditioneel "mensenrechten" genoemd.) Natuurlijk hoeven wij ons niet neer te leggen bij de vaak grove onwaarheden, irrelevanties en andere onhebbelijkheden die in beledigingen tot uitdrukking gebracht kunnnen worden, maar het zijn waarden van 'n andere orde die die kwaliteiten tot iets verkeerds maken. Op grond van de waarde persoonschap, die men als 'n soort ultieme vrijheidswaarde mag opvatten, heeft iedereen wel degelijk het recht over mijzelf, over mijn ouders of over anderen uitingen te doen in woorden of afbeeldingen die ik als negatief, beledigend of zelfs vernederend ervaar. Omgekeerd heb ik, net als ieder ander, het recht om over andere levende personen, niet meer levende personen en al of niet echt bestaande gepersonifiëerde wezens uitspraken te doen die zij als beledigend kunnen of zouden kunnen ervaren. (Vanzelfsprekend heb ik het hier niet over 'n wettelijk-faktisch recht maar over 'n al of niet feitelijk erkend normatief recht dat afhankelijk van de definitie van moreel eveneens of evenmin "'n moreel recht" genoemd kan worden.)

Wat ik binnen hetzelfde persoonsrechtelijke kader echter niet moet en zelfs niet mag tolereren zijn uitingen (en andere handelingen) die destruktief negatief zijn ten opzichte van dezelfde ultieme persoonschaps- of vrijheidswaarde waarop het recht om zich vrij te uiten tegenover mij en anderen gebaseerd is. Zulke uitingen ervaren we misschien evenzeer als beledigend, en idealiter altijd als beledigend, maar zij zijn niet als beledigingen onakceptabel en dienen niet in die hoedanigheid door ons rechtgezet te worden. Zulke uitspraken dienen wel rechtgezet te worden, omdat zij parasiteren op de vrijheid die personen hebben en die hen gegund wordt op grond van hun persoonschap, terwijl ze tegelijkertijd de grondslag van die vrijheid in meer of mindere mate wegeroderen of laten wegeroderen.

Het zal 'n ieder die dit dokument kent al duidelijk zijn welk soort misbruik van de vrijheid van meningsuiting ik voor ogen heb in het geval van het konflikt tussen mij en Retecool. Zo niet, dan kan men nu altijd nog Freedom Bears Everything, Except Erosion lezen. De vrijheid verdraagt immers alles, behalve de erosie van haar eigen fundament.

59.LZW.19

'N BERICHT VAN HUBERTROTH@HOTMAIL.COM

Inmiddels weet iedereen dat Hubert Roth niet zomaar 'n lid van Retecool.com is, en inmiddels weet iedereen dat Damien de Vries niet zomaar 'n lid van Retecool.com is. Niet iedereen, misschien wel bijna niemand, weet echter welke relatie er tussen die twee bestaat. Enige tijd geleden heb ik in 'n Artikel in Deeuwighe Volcscourant over 'n mogelijk verband tussen Hubert Roth en Damien de Vries geschreven. Ik heb er toen slechts summier enige informatie over verschaft. Onderhand is het tijd om wat meer over dat verband los te laten. Het gaat om 'n e-mail die ik 21 weken geleden ontving van ene 'Huib' met Hubert Roth als e-mailnaam. Behalve dat de aanhef van de brief al niet gelukt is en van 'n wel heel ziekelijk gestoorde opvatting van het begrip 'fun site' blijk gegeven wordt, eindigt hij ook nog met 'n opmerkelijke zin. In de laatste zin wordt er namelijk op uiterst zielige wijze naar verwezen dat 'de heer D. de Vries uit Hengelo' overleden zou zijn. Uit wiens mond hebben wij dat eerder gehoord? Precies, uit die van Carpe Noctem, Damien de Vies' eigen (voortlevende) alter ego! Ook de obsessie met de NSB en het dwangmatig 'grootschalig' willen verspreiden van 'n 'plaat over het internet en via de media' wijst in de richting van hetzelfde Retecool-lid. De kern van het bericht staat hieronder afgedrukt. (In de bronkode van dit dokument is op deze plaats de volledige e-mail met header tot aan de afbeelding weergegeven in de bron-van-bericht-modus.)

From: "Hubert Roth" <hubertroth@hotmail.com>
To: [my address]@xs4all.nl
Cc: [an address]@trinp.org
Date: Fri, 30 Jul 2004 12:25:04 +0200

Geachte heer van Hechelen,

Aangezien u besloten bent door te gaan met de oorlogsvoering deel ik u mede dat ik bijgevoegde plaat thans grootschalig over het internet en via de media heb verspreid en verder zal verspreiden.
Eventueel bezwaar kunt ub aangetekend versturen aan mijn advocaat mr. H. Knoops.
Reeds op diverse funsites is het NSB-plaatje van uw ouders de topper die hij verdient te zijn.
Tevens deel ik u mede dat ik niet vind dat u fatsoenlijk handelt met het belachelijk maken (voorzover tenminste geslaagd??) van iemand die zeer onlangs is overleden (de heer D. de Vries uit Hengelo).

Huib

Content-Disposition: attachment; filename="zinvent.jpg"

From: "Hubert Roth" <hubertroth@hotmail.com> 
To: [my address]@xs4all.nl
Cc: [an address]@trinp.org
Date: Fri, 30 Jul 2004 12:25:04 +0200 

Geachte heer van Hechelen,

Aangezien u besloten bent door te gaan met de oorlogsvoering deel ik u 
mede dat ik bijgevoegde plaat thans grootschalig over het internet en
via de media heb verspreid en verder zal verspreiden.
Eventueel bezwaar kunt ub aangetekend versturen aan mijn advocaat mr. H. 
Knoops.
Reeds op diverse funsites is het NSB-plaatje van uw ouders de topper die
hij verdient te zijn.
Tevens deel ik u mede dat ik niet vind dat u fatsoenlijk handelt met het 
belachelijk maken (voorzover tenminste geslaagd??) van iemand die zeer 
onlangs is overleden (de heer D. de Vries uit Hengelo).

Huib

Content-Disposition: attachment; filename="zinvent.jpg"

De bijlage bij het bericht was maar liefst 600 bij 520 piksels groot en kopieën ervan verspreidden zich inderdaad over ('n stukje van) het Internet met Retecool als epicentrum. Natuurlijk zal ik zelf niet aan de verdere verspreiding van deze illegale en immorele 'plaat' bijdragen, maar in het kader van de huidige openbaarmaking van het e-mailbericht wil ik geïnteresseerden wel laten weten hoe de bijgevoegde afbeelding er ongeveer uitzag. Hieronder is 'n groot gedeelte van de bovenste 330 piksels op ware grootte weergegeven. ('n Verkleining ervan werd reeds in De Teijstergraeph afgedrukt.) Alleen het portret van Hitler en de kopie van Mein Kampf stonden niet op dezelfde afbeelding. Deze twee nazi-attributen gebruikte Damien de Vries namelijk al in de kleptomontage waarmee dit Retecool-lid de eerste prijs van de Uitschijtersuitschotprijzen had gewonnen. In beide gevallen werd wat hier te zien is, gekombineerd met de inmiddels bekende foto van mijn ouders. In de bijlage bij het bovenstaande bericht wordt er ook nog met de namen van mijzelf en van mijn ouders gemanipuleerd.

Ik laat het hier aan de lezer over wat bovenstaande gegevens zeggen over de identiteit of andere relatie tussen Hubert Roth alias Reet en Damien de Vries alias Carpe Noctem alias Opa Sycho alias Karper Nokkum. Ik laat het ook aan de lezer over wat bovenstaande gegevens zeggen over althans 'n deel van het Retecool-publiek. Laat die lezer dan niet vergeten dat iemand als Damien de Vries alleen maar kan floreren omdat hem door en binnen 'n bepaalde groep 'n geschikt platform wordt geboden en omdat er genoeg figuren uit die groep zijn die vrolijk en olijk met hem en als hem blijven kommuniceren of, zoals dat in het dialekt van het kafveld heet, 'doorlullen'. Alsof er niets aan de hand is en niets aan de hand was en, wie weet, niets aan de hand zal zijn.

60.VNO.04

DE WACHTVERHALENPRIJZEN

De situatie is genoegzaam bekend: duizenden Retecoolers zitten vast in 'n vies stinkende, bruine troep en kunnen niet wegkomen. Het lukt hen vooralsnog niet de 66 cent per lid op te brengen die nodig zijn voor de bevrijding uit hun benarde positie. Al die Retecool-leden wachten dus al weken en zullen misschien nog wel weken moeten wachten. En niet alleen de leden van Retecool zelf, ook ik en al mijn lezers die niet tot het Retecool-volk gerekend wensen te worden — wij allen w.a.c.h.t.e.n..

Wachten is geen dolce far niente, en derhalve zal er wat gedaan moeten worden om deze tijd op 'n zo plezierig en/of nuttig mogelijke wijze door te komen. (Plezier is geluk op korte termijn, nut is geluk op lange termijn.) Wat is er dan leuker dan om elkaar gezellig verhalen of verhaaltjes te vertellen? 'n Verhaal hoeft helemaal niets te kosten en het stimuleert de kreativiteit van de bedenker en de fantasie van de toehoorder. Het kan eveneens tot meer inzicht en kennis leiden. Als het verhaal dan ook nog op een of andere manier over wachten gaat, sluit het uitstekend bij iedereens huidige omstandigheden aan, zowel bij die van Retecoolers als die van niet-Retecoolers.

Ik doe zelf de aftrap met mijn wachtverhaaltje Kat op de Trein. In dit stuk proza wordt de ik-figuur gedwongen op 'n koud perron op 'n vertraagde trein te wachten — iets wat velen waarchijnlijk maar al te vertrouwd zal voorkomen. Nou, misschien vindt de lezer het verhaal niet lang genoeg, niet grappig genoeg of minder goed om welke andere reden dan ook. Geen nood! Laat die lezer dan zelf 'n beter wachtverhaal schrijven en daarvan 'n kopie opsturen. Voor de beste drie verhalen loof ik 'n beloning uit in het kader van 'n Wachtverhalenprijs.

De voorwaarden voor deelname aan de Wachtverhalenprijs zijn:
1. het verhaal moet draaien om het tema wachten. (Het wachten in het verhaal hoeft niets te maken te hebben met de Retecool-affaire.)
2. iedereen mag meedoen, vriend en vijand, maar het verhaal moet wel geschreven zijn in een van de twee talen van dit webterrein: Deze Taal of This Language. (Vanzelfsprekend zullen het door de auteur gehanteerde woordgebruik en de door de auteur gehanteerde spelling gerespekteerd worden.)
3. het verhaal moet minstens half en mag hoogstens twee keer zo lang zijn als Kat op de Trein. (Langere wachtverhalen kunnen toegelaten worden, mits vooraf overleg plaatsgevonden heeft.)
4. verhalen waarin mijn ouders beledigd worden, zullen linea recta naar de prullenbak verhuizen ook al zijn ze volgens het Groene Boekje in 'perfect' Nederlands geschreven. Verhalen waarin ikzelf beledigd word, zullen net als alle andere verhalen zo objektief mogelijk op hun literaire, humoristische of ander kwaliteiten beoordeeld worden
5. verhalen waarin echter het fundament van mijn persoonschap en dat van enige andere persoon of groep van personen wordt aangetast, zullen hetzelfde lot treffen als beledigingen gericht tegen mijn ouders. (Zie De Vrijheid Verdraagt Alles, Behalve Erosie.)
6. elke auteur van elk ingezonden verhaal geeft toestemming dat verhaal te publiceren op MVVM-sijt/site op het huidige of enig toekomstig adres
7. de jury wordt door mij gevormd en daarom zijn ikzelf en personen in mijn onmiddellijke omgeving van mededinging uitgesloten. De jury behoudt zich het recht voor bij onvoldoende kwaliteit geen enkele inzending te belonen
8. zonder verdere mededelingen in dit dokument blijven schriftelijke inzendingen mogelijk tot het einde van de AHROHD-inzamelingsaktie voor Amnesty International / Bits of Freedom / DNI Foundation
9. het adres voor de inzendingen is:
  Wachtverhalenprijs
  T.a.v. M. V. van Mechelen
  Postbus 00000 [inmiddels opgeheven]
  1001 GK Amsterdam
De Wachtverhalenprijs bestaat uit drie deelprijzen. Indien toegekend, zullen de verhalen behorende bij de eerste, tweede en derde prijs op het Nederlands- of Engelstalige deel van dit webterrein gepubliceerd worden. Tevens is aan de eerste prijs 'n beloning verbonden ter waarde van 66 eurocent, aan de tweede van 44 eurocent en aan de derde van 22 eurocent (vermeerderd met 39 cent portokosten en uit te keren in de vorm van postzegels). Niet-Retecoolers zullen dit wellicht geen geld vinden, maar onder Retecoolers worden dit als hoge bedragen beschouwd. Ik verwacht dus vooral inzendingen van die kant. Dit zal de Retecool-leden er toe aanzetten nu eens niet te teren op het werk van anderen, maar zelf kreatief bezig te zijn zonder afbeeldingen of geluidsbestanden te stelen. Dit zal de Retecool-leden er ook toe aanzetten nu eens niet alleen maar met losse flodders te schieten in postings en forums, maar met iets samenhangends van grotere lengte en duurzaamheid aan te komen. Daar willen we allemaal wel voor wachten.

60.VNO.18
ONTSPORINGEN

Ik heb iets tegen ontsporingen. Allereerst is er de ontsporing in het Kafveld die er uit bestaat dat leden van Retecool die mij willen aanvallen, of die daartoe niet in staat zijn, mijn overleden ouders beginnen aan te vallen in de vorm van beledigingen in woord en beeld. 'n Verdere ontsporing binnen deze ontsporing bestaat uit beledigingen aan het adres van mijn ouders waarbij het fundament van ons aller vrijheid, met inbegrip van de vrijheid van meningsuiting, zelf aangetast wordt. Dit soort ontsporingen zijn in de lichte gevallen sociaal-morele vergissingen, in de zware gevallen ernstige, zo niet misdadige misgrepen. Het blijven natuurlijk 'ontsporingen' in figuurlijke zin. Ik heb echter evenzeer iets tegen deraillementen, dat wil zeggen, 'ontsporingen' in letterlijke zin.

Ik heb niets tegen wachten. Althans, als dat wachten de kans vergroot op sukses na afloop of als dat wachten zelf vruchten afwerpt of kan afwerpen. Herman Hesse laat het Siddhartha uit India al zeggen in zijn gelijknamige boek:

"Ik kan denken, ik kan wachten, ik kan vasten."

Nou, ik besef heel goed dat echte materialisten aan deze, historisch gesproken, 'Oosterse' houding maling zullen hebben. Wachten past nauwelijks in het straatje van de retecoole mens die uit is op vaak onmiddellijke behoeftenbevrediging op korte termijn, en vasten al helemaal niet. (Denken is 'n geval apart, want vanzelfsprekend kunnen velen wel degelijk denken, indien het gaat om zulk soort zaken als geld verdienen en computers bedienen.)

Sommigen zullen nu wellicht vrezen dat ze door mij tegen wil en dank op sleeptouw genomen gaan worden op een of andere Oosterse trip. Het tegendeel is het geval: ik nodig de lezer hierbij uit om met mij mee te gaan op de meest Westerse trip die in deze wereld mogelijk is. Het wordt ook geen tocht op geestelijke hoogten, maar gewoon een op de begane grond. Kun je niet meer wachten? Lees dan A Derailment in the Rockies. Kun je best nog 'n tijdje wachten? Dan heb je dit wachtverhaal waarschijnlijk ook minder hard nodig.

60.MNO.04
SUMATI CAN WAIT (EERSTE HELFT)

Het derde en, wat mij betreft, laatste wachtverhaal, getiteld "Sumati Can Wait", is te lang om hier te publiceren. Zichzelf heel cool vindende Retecoolers, van het type Teijstergraeph-lezer bijvoorbeeld, zouden waarschijnlijk nooit de tijd hebben en willen nemen om het uit te lezen. Ik zal hen allerheerst tegemoet komen door in deze Retecool-folder slechts de eerste helft van het verhaal openbaar te maken. (Deze eerste helft vormt 'n afgesloten verhaal op zich.) En vervolgens zal ik hen ook nog eens tegemoet komen door die eerste helft te laten verschijnen in vier aparte afleveringen, zodat zij per keer niet al te veel te verwerken hebben.

Degenen die niet willen dat ik ook maar iets van het verhaal van te voren verklap, raad ik aan de volgende alinea over te slaan en die later te lezen.
Inmiddels zijn van de eerste helft van Sumati Can Wait alle afleveringen beschikbaar:
1. eerste aflevering (Onderdeel I)
2. tweede aflevering (Onderdelen II-Va)
  [vanaf 65.32.4 niet meer geheel op de oorspronkelijke plek beschikbaar, sinds dit verhaal gebruikt is als materiaal voor de roman Triptych of Times]
3. derde aflevering (Onderdeel Vb)
  [vanaf 64.51.3 niet meer geheel op de oorspronkelijke plek beschikbaar, en vanaf 65.32.4 geheel niet meer, sinds dit verhaal gebruikt is als materiaal voor de roman Triptych of Times]
4. vierde aflevering (Onderdelen VI-VIII)
  [vanaf 64.51.3 niet meer op de oorspronkelijke plek beschikbaar, sinds dit verhaal gebruikt is als materiaal voor de roman Triptych of Times]
60.MNO.18-VNW.04
WORDT BEËINDIGD

Zowel het verhaal Sumati Can Wait als de inzamelingsaktie voor Amnesty International / Bits of Freedom / DNI Foundation bevindt zich nu op 'n dieptepunt. Met Sumati loopt het uiteindelijk goed af, maar na 20 weken mag ik aannemen dat de Amazing Hubert Roth of Holland Donation wel op haar huidige retekoele hoogte van 0 euro's zal blijven steken. Daarom wordt de inzamelingsaktie nu beëindigd en vervalt het vredesvoorstel aan Retecool waarvan zij onderdeel uitmaakte. De termijn voor het insturen van wachtverhalen wordt hierbij eveneens gesloten. Het ene bleek 'n te grote financiëel-morele, het andere 'n te grote kreatief-intellektuele inspanning om onder het in hun eigen verbeelding 'verbazingwekkende' kafveldvolkje enig resultaat op te leveren. (Kreatief-intellektueel is creatief-intellectueel voor de Nederlanderthalers van Retecool, maar zelfs dat niet.)

Dit einde is echter nog geen einde, want er is tot op heden niets vergeven en niets vergeten. Gelukkig kan ik nog wel steeds, zolang ik leef, beledigingen vergeven onder de voorwaarden die ik zelf stel of overeenkom. Ik zou ze zelfs kunnen vergeten, omdat beledigingen als zodanig binnen het persoonsrechtelijke kader toegelaten behoren te worden. Doch dat geldt geenszins voor het soort belediging van mijzelf, van mijn ouders of van anderen waarmee het fundament van de vrijheid en van ieders persoonschap aangetast wordt. 'n Dergelijk soort belediging kan men hoogstens voor zichzelf tijdens zijn eigen leven vergeven en vergeten, zonder dat verdere maatregelen vereist zijn. Tegen figuren die beledigingen uiten die persoonschaperoderend zijn en blijven, moeten wel degelijk maatregelen genomen worden, door de getroffenen zelf of door andere personen. (Strikt genomen, gaat het dan niet om beledigingen als beledigingen maar om uitingen in woord, beeld of geschrift die de waarde persoonschap aantasten. Zie Freedom Bears Everything, Except Erosion.)

Het valt te vrezen dat 'n individu of groep die al niet bekend is met de grenzen van het beledigen (zoals bepaald, niet door de beledigde persoon, maar door het fundament van de vrijheid zelf), ook niet bekend zal zijn met de mogelijkheden waarop foute handelingen weer goedgemaakt kunnen worden. Dat dat 'n kunst op zich is, bleek wel uit de manier waarop gereageerd werd in de zaak van de autopsiefoto's — of liever gezegd, uit het gebrek aan manieren waarmee gereageerd werd. Het is in dit soort milieu dat Reetkevers gedijen. De lafste onder hen kunnen er geheel anoniem met stinkende, giftige stront gooien, zoals 'Franky' van de Uitschijtersuitschotprijzen en Patrick Klerks, de suizende hofpias van het Potserpaleis die optreedt onder de naam Je suis Pie. De vuigste van alle, 'Damien de Vries', geniet er zelfs de status van 'n gemeenschapslid met 'n speciaal door Hubert Roth verschafte 1337-rekening. (Hiermee beweer ik niet dat de hier genoemden allemaal per se verschillende individuen moeten zijn.)

Zal deze rekening eens vereffend worden?

Waar het levende mensen betreft, is het goedmaken tijdsgebonden. Het moet namelijk op tijd gebeuren, voordat het niet meer kan. Hoe dan ook, of Retecoolers op tijd of niet op tijd reageren, of het mij nu zelf zal lukken om alsnog genoegdoening te krijgen of dat dat anderen (later) voor mij of mijn ouders (en misschien hun voorouders) zal lukken, het ligt niet in mijn bedoeling om 'n vruchteloze berg retekool onnodig lang in de schijnwerpers te zetten. De schijnwerpers gaan uit. En terwijl de geschiedenis blijft, gaan de gebeurtenissen door. Als dat in proza met Sumati al het geval is, dan zeker in de werkelijkheid.

60.VNW.18-LNW.23

Wat is de stand van de Amazing Hubert Roth of Holland Donation aan het eind?

RETEKOOL EN LUIERWERK

REET SCHEIDT, MAAR GEEN KAF VAN KOREN

WORDT VERVOLGD

LIEVER GEEN HUMOR DIE TERUGKAATST

RETESNEL VERBONDEN

DIE UMMEZING RIETKOEL I

'N DIARREE VAN REAKTIES

HUBERT ROTH GAAT WEER OVER LIJKEN

DE UITSCHIJTERS­UITSCHOT­PRIJZEN

GEIN EN ONGEIN IN HET KAFVELD

HET EZELPROCES TOEN, HET REETPROCES NU

RESPIJT VOOR HET KLAROENGESCHAL

(KLEPTO)MONTAGES IN GELUID

'N ARTIKEL IN DEEUWIGHE VOLCSCOURANT

BEDROEVEND MAAR WAAR

DIE UMMEZING RIETKOEL II

LAAT DE KLAROENEN NU SCHALLEN

THE AMAZING HUBERT ROTH OF HOLLAND DONATION

'N ARTIKEL IN DE TEIJSTERGRAEPH

DE VRIJHEID VERDRAAGT ALLES, BEHALVE EROSIE

'N BERICHT VAN HUBERTROTH@HOTMAIL.COM

DE WACHTVERHALEN­PRIJZEN

ONTSPORINGEN

SUMATI CAN WAIT (EERSTE HELFT)

WORDT BEËINDIGD

DE UITSCHIJTERSUITSCHOTPRIJZEN

DE WACHTVERHALENPRIJZEN